با اِم حال، اَز حَییقتی بَه شمَه باتیم، کن چمن شِه بَه سودِ شِمَه یَه. اِمی خونه کن اَگَم نِشوم، اَ دیفا اَکَر شمه وَرنیام؛ ولی اَگَم بشوم اَی شمَه وَر رَونَه آمَکرد. وَقتی اَ با، دِنیا قانع بَکَیَه کن، گِناخ و عیدالت و دیوون کَردِ خونِه، مَحکوم بَکَیَه.