โยฮัน 20
20
พวกผู้หญิงและสาวกไปที่อุโมงค์
1เมื่อวันอาทิตย์เวลาเช้ามืด มาเรียชาวมัฆดาลามาถึงอุโมงค์ เห็นหินกลิ้งออกจากปากอุโมงค์แล้ว. 2นางจึงวิ่งไปบอกซีโมนเปโตร และสาวกคนนั้นที่พระเยซูทรงรักว่า, “เขาเอาองค์พระผู้เป็นเจ้าออกจากอุโมงค์แล้ว. และเขาเอาพระองค์ไปไว้ที่ไหนเราไม่รู้.” 3เปโตรจึงออกไปกับสาวกคนนั้นแล้วได้ไปยังอุโมงค์. 4เขาทั้งสองก็วิ่งพร้อมกัน, แต่สาวกคนนั้นวิ่งเร็วกว่าเปโตรมาถึงอุโมงค์ก่อน 5เขาจึงก้มลงมองดูเห็นผ้าป่านวางอยู่, แต่ยังไม่ได้เข้าไป. 6ฝ่ายซีโมนเปโตรตามเขามาภายหลังจึงเข้าไปในอุโมงค์ เห็นผ้าป่านวางอยู่. 7และผ้าพันพระเศียรของพระองค์มิได้วางอยู่กับผ้าอื่น, แต่พับวางไว้ต่างหาก. 8ขณะนั้นสาวกคนนั้นที่มาถึงก่อนจึงเข้าไปด้วย. และได้เห็นและเชื่อ 9ด้วยว่าเขายังไม่ได้เข้าใจข้อพระคัมภีร์ที่เขียนไว้แล้วว่า พระองค์ต้องเป็นขึ้นมาจากความตาย. 10สาวกทั้งสองนั้นจึงกลับไปยังบ้านของตน
พระเยซูทรงสำแดงพระองค์แก่มาเรีย
11ฝ่ายมาเรียยืนร้องไห้อยู่ข้างนอกอุโมงค์ เมื่อกำลังร้องไห้อยู่เขาก้มลงมองดูในอุโมงค์, 12และได้เห็นทูตสวรรค์สององค์ทรงเสื้อขาว นั่งอยู่เบื้องพระเศียรองค์หนึ่ง เบื้องพระบาทองค์หนึ่ง, ในที่ที่พระศพของพระเยซูได้ประดิษฐานไว้. 13ทูตทั้งสองนั้นจึงพูดกับมาเรียว่า, “สตรีเอ๋ย, ร้องไห้ทำไม?” มาเรียจึงตอบว่า, “เพราะเขาเอาองค์พระผู้เป็นเจ้าของข้าพเจ้าไปเสียแล้ว, และเขาเอาพระองค์ไปไว้ที่ไหนข้าพเจ้าไม่รู้.” 14เมื่อมาเรียพูดอย่างนั้นแล้ว, จึงหันตัวกลับเห็นพระเยซูทรงยืนอยู่, และมิได้รู้ว่าเป็นองค์พระเยซู. 15พระเยซูตรัสแก่เขาว่า, “สตรีเอ๋ย, ร้องไห้ทำไม? มาหาผู้ใด?” มาเรียสำคัญว่าเป็นคนเฝ้าสวน จึงพูดกับพระองค์ว่า, “นายเจ้าข้า, ถ้าท่านได้เอาพระองค์ไป, ขอบอกดีฉันให้รู้ว่าท่านเอาพระองค์ไปไว้ที่ไหน, และดีฉันจะรับพระองค์ไป.” 16พระเยซูตรัสว่า, “มาเรียเอ๋ย.” มาเรียก็หันมาทูลพระองค์ว่า, “รับโบนี, “ซึ่งแปลว่าอาจารย์. 17พระเยซูตรัสแก่มาเรียว่า, “อย่ายึดหน่วงเราไว้ เพราะเรายังไม่ได้ขึ้นไปหาพระบิดาของเรา แต่จงไปหาพี่น้องของเรา บอกเขาว่า เราจะขึ้นไปหาพระบิดาของเราและพระบิดาของท่านทั้งหลาย, และจะไปหาพระเจ้าของเราและพระเจ้าของท่านทั้งหลาย.” 18มาเรียมัฆดาลาจึงไปบอกเหล่าสาวกว่า, “ข้าพเจ้าได้เห็นพระองค์แล้ว,” และพระองค์ได้ตรัสคำอย่างนั้นแก่เขา
ทรงสำแดงพระองค์แก่สาวกและโธมา
19เมื่อเวลาค่ำวันอาทิตย์วันนั้น, เมื่อประตูห้องที่เหล่าสาวกประชุมกันปิดแล้ว เพราะเขากลัวพวกยูดาย, พระเยซูจึงเสด็จเข้ามายืนอยู่ท่ามกลางเขาตรัสว่า, “ท่านทั้งหลายจงเป็นสุขเถิด.” 20ครั้นพระองค์ตรัสอย่างนั้นแล้ว, พระองค์จึงสำแดงฝ่าพระหัตถ์และสีข้างของพระองค์แก่เขา. เมื่อเหล่าสาวกเห็นพระองค์แล้วเขาจึงมีความยินดี 21เหตุฉะนั้นพระเยซูตรัสแก่เขาอีกว่า, “ท่านทั้งหลายจงเป็นสุขเถิด พระบิดาได้ทรงใช้เรามาฉันใด, เราใช้ท่านทั้งหลายไปฉันนั้น.” 22พระองค์ตรัสเช่นนั้นแล้วทรงระบายลมหายใจออก ตรัสแก่เขาว่า, “ท่านทั้งหลายจงรับพระวิญญาณบริสุทธิ์เถิด 23ถ้าท่านจะยกความผิดของผู้ใด, ความผิดนั้นก็จะยกเสีย และถ้าท่านจะให้ความผิดติดอยู่กับผู้ใด ความผิดก็จะติดอยู่กับผู้นั้น.” 24ฝ่ายโธมาที่เรียกว่าดิดุโมคนหนึ่งในสาวกสิบสองคนนั้น ไม่ได้อยู่กับเขาเมื่อพระเยซูเสด็จเข้ามา. 25สาวกอื่นๆ จึงบอกโธมาว่า, “เราได้เห็นองค์พระผู้เป็นเจ้าแล้ว.” โธมาจึงตอบเขาว่า, “ถ้าเราไม่ได้เห็นรอยตะปูที่ฝ่าพระหัตถ์ของพระองค์, และมิได้เอานิ้วมือของเราแยงเข้าที่รอยตะปูนั้น, และมิได้เอามือของเราแยงเข้าไปในสีข้างของพระองค์แล้ว, เราจะไม่เชื่อ.” 26ครั้นล่วงไปแปดวันแล้ว. เหล่าสาวกชุมนุมกันอยู่ข้างในอีก, และโธมาก็อยู่กับเขาด้วย. ถึงแม้ประตูปิดแล้ว, พระเยซูยังเสด็จเข้ามายืนอยู่ท่ามกลางเขาตรัสว่า, “ท่านทั้งหลายจงเป็นสุขเถิด.” 27แล้วพระองค์ตรัสแก่โธมาว่า, “จงเอานิ้วของท่านแยงดูฝ่ามือของเรา, และเอามือของท่านแยงเข้าไปในสีข้างของเรา อย่าสงสัยเลย, แต่จงเชื่อเกิด.” 28โธมาทูลตอบพระองค์ว่า, “องค์พระผู้เป็นเจ้าของข้าพเจ้า และพระเจ้าของข้าพเจ้า.” 29พระเยซูตรัสแก่เขาว่า, “โธมาเอ๋ย, เพราะท่านได้เห็นเราท่านจึงเชื่อ ผู้ที่มิได้เห็นเราแต่ได้เชื่อก็เป็นสุข” 30แล้วมีนิมิตต์อื่นหลายประการที่พระเยซูทรงกระทำต่อหน้าเหล่าสาวกของพระองค์, ที่มิได้จดไว้ในหนังสือเล่มนี้ 31แต่ได้จดเหตุการณ์เหล่านี้ไว้เพื่อท่านทั้งหลายจะได้เชื่อว่า พระเยซูเป็นพระคริสต์บุตรของพระเจ้า. และเมื่อมีความเชื่อแล้ว ท่านจะได้ชีวิตโดยพระนามของพระองค์
Valgt i Øjeblikket:
โยฮัน 20: TH1940
Markering
Del
Kopiér
Vil du have dine markeringer gemt på tværs af alle dine enheder? Tilmeld dig eller log ind
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society
