เยเนซิศ 12
12
1พระยะโฮวาจึงตรัสแก่อับรามว่า, “เจ้าต้องออกจากเมือง จากญาติพี่น้อง, จากเรือนบิดาของเจ้า, ไปยังแผ่นดินที่เราจะชี้ให้เจ้า: 2เราจะให้ตระกูลของเจ้าเป็นประเทศใหญ่; เราจะอวยพรให้เจ้า, จะให้เจ้ามีชื่อเสียงใหญ่เลื่องลือไป; เจ้าจะเป็นที่ให้เขาเจริญขึ้น: 3เราจะอวยพรแก่คนที่อวยพรให้เจ้า, เราจะแช่งสาปคนที่แช่งเจ้า, และบรรดาพงศ์พันธุ์ของมนุษย์โลกจะได้พระพรเพราะเจ้า.” 4ฝ่ายอับรามก็ออกไปตามคำพระยะโฮวาตรัสสั่งนั้น; โลตก็ไปด้วย: เมื่ออับรามออกจากเมืองฮารานอายุได้เจ็ดสิบห้าปี. 5อับรามได้พานางซารายภรรยาของตนกับโลตหลานชาย, และทรัพย์สมบัติที่ได้ส่ำสมไว้, ทิ้งบรรดาผู้คนที่ได้ในเมืองฮารานนั้น, ออกไปยังแผ่นดินคะนาอัน; แล้วก็ได้ไปถึงแผ่นดินนั้น. 6อับรามก็เดินผ่านเขตต์แดนมาถึงตำบลซะเค็มที่ต้นสนใหญ่ชื่อว่าโมเร. คราวนั้นชาติคะนาอันก็ตั้งอยู่ที่แผ่นดินนั้น. 7พระยะโฮวาได้ทรงสำแดงพระองค์ให้ปรากฏแก่อับรามแล้วตรัสว่า, “แผ่นดินนี้เราจะยกให้พงศ์พันธุ์ของเจ้า:” อับรามก็สร้างแท่นบูชาถวายพระยะโฮวาผู้สำแดงพระองค์ให้ปรากฏแก่ตนนั้น. 8อับรามก็ยกไปจากที่นั่นมาถึงภูเขาทางทิศตะวันออกของเมืองเบธเอล, จึงตั้งทับอาศัยอยู่ที่นั่นให้เมืองเบ็ธเอลนั้นอยู่ทิศตะวันตก, และเมืองฮาอายอยู่ทิศตะวันออก: ส่วนท่านได้ก่อแท่นถวายบูชาพระยะโฮวา, และนมัสการอ้อนวอนออกพระนามพระองค์ที่นั่น 9แล้วอับรามก็ได้เลยไปทางทิศใต้
10เมื่อเกิดกันดารอาหารที่แผ่นดินคะนาอันนั้นอับรามได้ลงไปยับยั้งอยู่ที่ประเทศอายฆุบโต, ด้วยว่าที่ประเทศคะนาอันอดอยากอาหารนัก. 11ครั้นมาใกล้จะเข้าแผ่นดินอายฆุบโต, อับรามก็พูดกับนางซารายภรรยาว่า, “ฉันรู้แล้วว่าเจ้าเป็นหญิงรูปงามน่าชม; 12เมื่อชาวอายฆุบโตเห็นเจ้า เขาจะว่าเจ้าเป็นภรรยาของฉัน: ก็จะฆ่าฉันเสีย, แต่จะให้เจ้ารอดชีวิตอยู่. 13ขอจงบอกว่าเจ้าเป็นน้องสาวของฉันเถิด; เพื่อฉันจะได้อยู่สะบายดีและไม่ต้องเสียชีวิตเพราะเจ้า.” 14ครั้นอับรามมาถึงแผ่นดินอายฆุบโตแล้ว, ชาวอายฆุบโตก็เห็นว่านางมีรูปร่างงามนัก. 15เจ้านายของกษัตริย์ฟาโรเห็นนางแล้ว, ก็ทูลยกย่องนางนั้นต่อกษัตรย์ฟาโร. นางนั้นจึงถูกนำไปอยู่ในราชวังของฟาโร. 16ฝ่ายกษัตริย์ฟาโรก็โปรดปรานอับรามมากนัก เพราะเห็นแก่นางนั้น; อับรามก็ได้แกะ, วัว, ลา, ทาสา, ทาสี, ลาตัวเมีย, และอูฐเป็นอันมาก. 17แต่พระยะโฮวาได้ทรงบันดาลให้ภัยอันตรายใหญ่ต่างๆ บังเกิดแก่ฟาโรทั้งราชวงศ์, เพราะนางซารายภรรยาของอับรามนั้น. 18กษัตรย์ฟาโรจึงเรียกอับรามมาตรัสว่า, “เจ้าทำอย่างนี้แก่เราทำไมเล่า? ทำไมไม่บอกใหเรารู้ว่านางเป็นเมียของเจ้า? 19เจ้าว่า นางเป็นน้องสาวของเจ้า, แล้วให้เราเลี้ยงนางไว้ เป็นภรรยาของเราทำไมเล่า? นี่แน่ะเมียของเจ้า จงรับเอาไปเสียเถิด.” 20กษัตริย์ฟาโรจึงตรัสสั่งคนใชให้ส่งอับรามกับภรรยาและบรรดาของ ๆ ท่านไปเสีย
Valgt i Øjeblikket:
เยเนซิศ 12: TH1940
Markering
Del
Kopiér
Vil du have dine markeringer gemt på tværs af alle dine enheder? Tilmeld dig eller log ind
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society