GJIONNIT 6
6
KAPTINA VI.
1Mbasandai Iesui shkoi përtej detit Galilesë, të Tiberiadësë.
2Edhe shumë gjindëje e muernë mbrapa, sepse shifinë mërekulliat’ e ati qi bante mbi të sëmunët.
3Edhe Iesui hypi ndë malt, edhe rrinte atie bashkë me dishepujt’ e vet.
4Edhe ishte ngjat pashka, festa e Iudevet.
5Iesui kur çoi sytë pra, edhe pa se po vinte shumë gjindëje tek ai, i thotë Filippit: Prei kah do të blejmë bukë, qi të hanë këta?
6(Edhe thoshte për me e provuem, sepse ai e dinte se qish do të bante).
7Filippi iu përgjeq: Dy qind dinarë bukë nuk’ u dalin’ atyne, qi të marri ka nji grimë gjithë-se-cilli prei asish.
8Andreu, i vëllai Simon Pietrit, nji prei dishepujsh ati, i thotë:
9Këtu ashtë nji çun i vogëlë, qi ka pesë bukë të elpta, edhe dy peshk, por qish janë këto për kaqi vetë?
10Edhe Iesui tha: Thoniu nierëzëvet me ndenjunë për dhe. Edhe ishte shumë bar nd’ate vend. Ndenjtnë pra për dhe burratë afër pesë mijë vetë me numërë.
11Edhe Iesui muer bukëtë, edhe si u fal ndersë, ua dau dishepujvet, edhe dishepujt’ ua dan’ atyneve qi kishinë ndenjunë për dhe; kështu edhe prei peshqish sa deshnë.
12Edhe si u nginë, u thotë dishepujvet vet: Mbëlithni copatë qi kanë tepëruem, për mos me hupunë gja.
13I mbëlothnë pra, edhe mbushnë dy-mbë-dhetë kosha me copa prei pesë bukëvet elpta qi tepëruenë prei atyneve qi kishinë ngranë.
14Nierëzitë pra, kur pan’ ate mërekulli qi bani Iesui, thoshinë, se: Për të vërtet kyi asht’ ai profeti qi ka me ardhunë ndë botët.
15Ierusi pra si e muer vesht se kishinë me ardhun’ e me e rrëmbyem, qi ta bajnë mbëret, iku prap ndë malt ai vetëmë.
16Edhe si u ngrys, dishepujt’ e ati sdrypnë ndë det,
17edhe hynë ndë lundrët, edhe shkuenë përtej detit ndë Kapernaum. Edhe tashti ishte bam’ errëtë, edhe Iesui s’kishte ardhunë tek ata.
18Edhe deti po ngrihei, sepse frynte er’ e madhe.
19Mbassi vozitnë pra afër njizet e pesë a tri-dhetë stadie, shofinë Iesunë tue ecunë mbi det, edhe tue ardhunë ngjat lundrësë; edhe u frikuenë.
20Por ai u thot’ atyne: Unë jam; mos u frikoni.
21Deshnë pra me e marrë ndë lundrët; edhe përnjiherë lundra u gjind mb’ate dhe qi kishinë për me votunë.
22Ndë nesëret gjindëja qi kishte ndenjunë përtej detit kur panë se s’ishte atie tietër lundrëzë, veç nji qi hypnë dishepujt’ e ati, edhe se nukë hyni Iesui ndë lundrëzët bashkë me dishepuj’ e vet, por vetëmë dishepujt’ e ati shkuenë,
23(edhe erthnë prei detit Tiberiadësë të tiera lundrëza ngjat ati vendit ku hangrën bukë, mbassi u fal ndersë Zoti),
24gjindëja pra kur pa se Iesui nuk’ asht’ atie, as dishepujt’ e ati, hypnë edhe ata ndëpër lundrat, edhe erthnë ndë Kapernaum, tue kërkuem Iesunë.
25Edhe si e gjetnë përtej detit, i thanë: Rabbi, kurë erdhe këtu?
26Iesui u përgjeq atyne e tha: Për të vërtet, për të vërtet po u thom juve - Më kërkoni, jo sepse patë mërekullia, por sepse hangrët prei bukëvet, edhe u ngitë.
27Mos punoni për ushqiminë qi prishetë, por për ushqiminë qi mbet ndë jetë të pa-sosëme, të cillinë ka me u dhanë juve i bir’ i nieriut, sepse këte bulosi Ati Perëndia.
28I thanë pra: Qish të bajmë, qi të punojmë punët’ e Perëndisë?
29Iesui u përgjeq e u tha atyne: Këjo ashtë puna e Perëndisë, t’i besoni ati qi ka dërguem ai.
30I thanë pra: Ç’shenjë ban pra ti, qi të shofimë, e të besojmë? Qish punon?
31Atënitë t’anë hangrën manënë ndë shkretinët, sikurse ashtë shkruem: “Bukë prei qiellit u dha atyne me ngranë”.
32Iesui pra u tha atyne: Me të vërtet, me të vërtet po u thom juve - Moiseu nuk’ u dha juve bukënë prei qiellit, por em Atë u nep juve të vërtetënë bukë prej qiellit.
33Sepse buka e Perëndisë asht’ ai qi sdryp prei qiellit, edhe qi nep jetë ndë botët.
34I thanë pra: Zot, epna përherë këte bukë.
35Edhe Iesui u tha atyne: Unë jam buka e jetësë; ai qi vien tek unë, s’ka me i ardhun’ u, edhe ai qi më beson, s’ka me i ardhun’ et kurrë.
36Por u thashë juve, se më patë, edhe nukë besoni.
37Gjithë qish më nep Ati, ka me ardhunë tek unë; edhe atë qi të vijë tek unë, s’kam me e nxierrë jashtë.
38Sepse kam sdrypunë prei qiellit, jo për me bamë dashuniminë t’em, por dashunimin’ e ati qi më ka dërguem.
39Edhe kyi ashtë dashunimi Atit qi më ka dërguem, gjithë qish më ka dhanë, të mos hup gja prei ati, por ta ngjall ndë ditë të mbrapme.
40Edhe kyi ashtë dashunimi ati qi më ka dërguem, gjithë-kush të shofi Birinë, edhe t’i besojë, të ketë jetë të pasosëme; edhe unë kam me e ngjallunë ndë ditë të mbrapme.
41Iudeitë pra murmurojshinë për ate, se tha: Unë jam buka qi sdrypa prei qiellit.
42Edhe thoshinë: Nuk’ ashtë kyi Iesui, i biri Iosefit, të cillit na ngjofimë të i atin’ edhe t’amënë? Si thotë pra kyi, se: Kam sdrypunë prei qiellit?
43Iesui u përgjeq pra, e u tha atyne: Mos murmuroni ndërmiet jush.
44Askushi s’mundetë me ardhunë tek unë, ndë mos e tërhektë Ati qi më ka dërguem; edhe unë kam me e ngjallunë ndë ditë të mbrapme.
45Ashtë shkruem ndë profetënat: “Edhe të gjithë kanë me qenunë të mësuem te Perëndia”. Gjithë-kush pra qi ka ndëgjuem prei Atit, edhe ashtë mësuem, vien tek’ unë.
46Jo se ka pamë kushi Atinë, veç ai qi ashtë prei Perëndisë, kyi e ka pam’ Atinë.
47Për të vërtet, për të vërtet po u thom juve - Ai qi më beson ka jetë të pasosëme.
48Unë jam buka e jetësë.
49Atënitë tuei hangrën manënë ndë shkretinët, edhe vdiqnë.
50Këjo ashtë buka qi sdryp prei qiellit, qi të hajë kush prei asai, e të mos vdesi.
51Unë jam buka e gjallë qi sdrypa prei qiellit; ndë hangrët kushi prei kësai buke, ka me rruem për gjithë jetënë. Edhe ajo buka qi kam me dhan’ unë, ashtë mishi em, të cillinë kam me e dhanë për jetën’ e botësë.
52Iudeitë pra haheshinë njani me tietrinë, tue thanë: Si mundetë kyi me na dhanë të hamë mishin e vet.
53Iesui u tha pra atyne: Për të vërtet, për të vërtet po u thom juve - Ndë mos hangrëshi mishin’ e të birit nieriut, edhe ndë mos pifshi gjakun’ e ati, nukë keni jetë ndë vetëhet tuei.
54Ai qi ha mishinë t’em, edhe pi gjakunë t’em, ka jetë të pasosëme, edhe unë kam me e ngjallunë ndë ditë të mbrapme.
55Sepse mishi em ashtë për të vërtet të ngranë, edhe gjaku em ashtë për të vërtet të pimë.
56Ai qi ha mishinë t’em, edhe pi gjakunë t’em, mbet tek unë, edhe unë tek ai.
57Sikurse më dërgoi ai Ati qi rron, edhe unë rroj për Atinë; kështu edhe ai qi të më hajë, ka me rruem edhe ai për mue.
58Këjo ashtë buka qi sdrypi prei qiellit, jo sikurse Atënitë tuei hangrën manënë, edhe vdiqnë: ai qi ha këte bukë, ka me rruem për gjithë jetënë.
59Këto tha ndë synagogë tue mësuem ndë Kapernaum.
60Shumë vetë pra prei dishepujsh ati kur ndëgjuenë, thanë: Këjo fjalë asht’ e ashpërë, cilli mundetë me e ndëgjuem.
61Edhe Iesui si e muer vesht me vetëvetëhenë, se dishepujt’ e vet po murmurojshinë për këte fjalë, u tha atyne: Këjo u shkandalizon juve?
62Ndë pafshi pra të birin’ e nieriut tue hypun’ atie ku ishte përpara?
63Shpirti asht’ qi ai nep jetë, mishi nukë vijen asgja; këto fjalëtë qi u flas unë juve, janë shpirt, edhe janë jetë.
64Por janë disa prei jush qi nukë besojnë. Sepse Iesui e dinte çë përpara, cillëtë jan’ ata qi s’besojshinë, edhe cilli asht’ ai qi kishte me e trathtuem.
65Edhe thoshte: Përandai u thashë juve, se askushi s’mundetë me ardhunë tek unë ndë mos iu pastë dhanë prei t’im et.
66Çë mb’ate herë pra shumë vetë prei dishepujsh ati u këthyenë mbrapa, edhe nuk’ ecëshinë ma bashkë me ate.
67Iesui pra u tha të dy-mbë-dhetëvet: Mos doni me ikun’ edhe ju?
68Simon Pietri iu përgjeq pra: Zot, te cilli kemi me votunë? Ti ke fjalët’ e jetësë pa-sosëme.
69Edhe na kemi besuem, edhe e kemi ngjofunë se ti je Krishti i Bir’ i Perëndisë gjallë.
70Iesui u përgjeq atyne: Nuk’ u kam sgjedhun’ unë juve të dy-mbë-dhetëtë, edhe nji prei jush ashtë diall?
71Edhe thoshte për Iudë Iskariotinë të birin’ e Simonit, i cilli ishte nji prei të dy-mbë-dhetësh, sepse kyi kishte për me e trathtuem.
Valgt i Øjeblikket:
GJIONNIT 6: DHRGKK72
Markering
Del
Kopiér
Vil du have dine markeringer gemt på tværs af alle dine enheder? Tilmeld dig eller log ind
Albanian Gegh New Testament Kostandin Kristoforidhi, 1872.
© Interconfessional Bible Society of Albania
