Defnyddio dy amser ar gyfer Duw

Eliseus: Hanes Ffydd Anhygoel

Mae credu Duw yn beth da beth bynnag sy'n bod

Gad i ni ddarllen y Beibl gyda'n gilydd (Ionawr)

Un Gair Fydd yn Newid dy Fywyd

Beibl Cymraeg Newydd Testament Newydd Audio 2010

Y Llais - Y Beibl Cymraeg Newydd Testament Newydd 2010

<div class="version vid394 iso6393cym" data-vid="394" data-iso6393="cym">
 <div class="book bkROM">
 <div class="chapter ch1" data-usfm="ROM.1">
 <div class="label">1</div><div class="s">Cyfarch</div><div class="m"> 1Paul, gwas Crist Iesu, sy'n ysgrifennu, apostol trwy alwad Duw, ac wedi ei neilltuo i wasanaeth Efengyl Duw. 2Addawodd Duw yr Efengyl hon ymlaen llaw trwy ei broffwydi yn yr Ysgrythurau sanctaidd, 3Efengyl am ei Fab: yn nhrefn y cnawd, ganwyd ef yn llinach Dafydd; 4ond yn nhrefn sanctaidd yr Ysbryd, cyhoeddwyd ef yn Fab Duw, &#226; mawr allu, trwy atgyfodiad o farwolaeth. Dyma Iesu Grist ein Harglwydd. 5Trwyddo ef derbyniasom ras a swydd apostol, i ennill, ar ei ran, ffydd ac ufudd-dod ymhlith yr holl Genhedloedd. 6Ymhlith y rhain yr ydych chwithau, yn rhai wedi eich galw ac yn eiddo i Iesu Grist. 7Yr wyf yn cyfarch pawb yn Rhufain sydd#1:7 Yn &#244;l darlleniad arall, pawb sydd. yn annwyl gan Dduw, a thrwy ei alwad ef yn saint. Gras a thangnefedd i chwi oddi wrth Dduw ein Tad a'r Arglwydd Iesu Grist.</div><div class="s">Paul yn Dymuno Ymweld &#226; Rhufain</div><div class="m"> 8Yn gyntaf oll, yr wyf yn diolch i'm Duw, trwy Iesu Grist, amdanoch chwi oll, oherwydd y mae'r s&#244;n am eich ffydd yn cerdded trwy'r holl fyd. 9Y mae Duw, yr un y mae fy ysbryd yn ei wasanaethu yn Efengyl ei Fab, yn dyst i mi mor ddi-baid y byddaf bob amser yn eich galw i gof yn fy ngwedd&#239;au 10wrth ofyn ganddo, os dyna'i ewyllys, a gaf fi yn awr o'r diwedd, rywsut neu'i gilydd, rwydd hynt i ddod atoch. 11Oherwydd y mae hiraeth arnaf am eich gweld, er mwyn eich cynysgaeddu &#226; rhyw ddawn ysbrydol i'ch cadarnhau; 12neu yn hytrach, os caf esbonio, i mi, yn eich cymdeithas, gael fy nghalonogi ynghyd &#226; chwi trwy'r ffydd sy'n gyffredin i'r naill a'r llall ohonom. 13Yr wyf am i chwi wybod, fy nghyfeillion, imi fwriadu lawer gwaith ddod atoch, er mwyn cael peth ffrwyth yn eich plith chwi fel y cefais ymhlith y rhelyw o'r Cenhedloedd, ond hyd yma yr wyf wedi fy rhwystro. 14Groegiaid a barbariaid, doethion ac annoethion&#8212;yr wyf dan rwymedigaeth iddynt oll. 15A dyma'r rheswm fy mod i mor eiddgar i bregethu'r Efengyl i chwithau sydd yn Rhufain.#1:15 Yn &#244;l darlleniad arall, i chwithau.</div><div class="s">Gallu'r Efengyl</div><div class="m"> 16Nid oes arnaf gywilydd o'r Efengyl, oherwydd gallu Duw yw hi ar waith er iachawdwriaeth i bob un sy'n credu, yr Iddewon yn gyntaf a hefyd y Groegiaid. 17Ynddi hi y datguddir cyfiawnder Duw, a hynny trwy ffydd o'r dechrau i'r diwedd, fel y mae'n ysgrifenedig: &#8220;Y sawl sydd trwy ffydd yn gyfiawn a gaiff fyw#1:17 Neu, y cyfiawn a gaiff fyw trwy ffydd..&#8221;</div><div class="s">Euogrwydd y Ddynolryw</div><div class="m"> 18Y mae digofaint Duw yn cael ei ddatguddio o'r nef yn erbyn holl annuwioldeb ac anghyfiawnder pobl sydd, trwy eu hanghyfiawnder, yn atal y gwirionedd. 19Oherwydd y mae'r hyn y gellir ei wybod am Dduw yn amlwg iddynt, a Duw sydd wedi ei amlygu iddynt. 20Yn wir, er pan greodd Duw y byd, y mae ei briodoleddau anweledig ef, ei dragwyddol allu a'i dduwdod, i'w gweld yn eglur gan y deall yn y pethau a greodd. Am hynny, y maent yn ddiesgus. 21Oherwydd, er iddynt wybod am Dduw, nid ydynt wedi rhoi gogoniant na diolch iddo fel Duw, ond yn hytrach wedi troi eu meddyliau at bethau cwbl ofer; ac y mae wedi mynd yn dywyllwch arnynt yn eu calon ddiddeall. 22Er honni eu bod yn ddoeth, y maent wedi eu gwneud eu hunain yn ffyliaid. 23Y maent wedi ffeirio gogoniant yr anfarwol Dduw am ddelw ar lun dyn marwol, neu adar neu anifeiliaid neu ymlusgiaid.</div><div class="p"> 24Am hynny, y mae Duw wedi eu traddodi, trwy chwantau eu calonnau, i gaethiwed aflendid, i'w cyrff gael eu hamharchu ganddynt hwy eu hunain.#1:24 Neu, aflendid, nes eu bod yn amharchu eu cyrff yn eu plith eu hunain. 25Y maent wedi ffeirio gwirionedd Duw am anwiredd, ac addoli a gwasanaethu'r hyn a grewyd yn lle'r Creawdwr. Bendigedig yw ef am byth! Amen. 26Felly y mae Duw wedi eu traddodi i nwydau gwarthus. Y mae eu merched wedi cefnu ar arfer naturiol eu rhyw, ac wedi troi at arferion annaturiol; 27a'r dynion yr un modd, y maent wedi gadael heibio gyfathrach naturiol &#226; merch, gan losgi yn eu blys am ei gilydd, dynion yn cyflawni bryntni ar ddynion, ac yn derbyn ynddynt eu hunain y t&#226;l anochel am eu camwedd. 28Am iddynt wrthod cydnabod Duw, y mae Duw wedi eu traddodi i feddwl gwyrdro&#235;dig, i wneud y pethau na ddylid eu gwneud, 29a hwythau yn gyforiog o bob math o anghyfiawnder a drygioni a thrachwant ac anfadwaith. Y maent yn llawn cenfigen, llofruddiaeth, cynnen, cynllwyn a malais. 30Clepgwn ydynt, a difenwyr, caseion Duw#1:30 Neu, yn gas ganddynt Dduw., pobl ryfygus a thrahaus ac ymffrostgar, dyfeiswyr drygioni, anufudd i'w rhieni, 31heb ddeall, heb deyrngarwch, heb serch, heb dosturi. 32Yr oedd gorchymyn cyfiawn Duw, fod y sawl sy'n cyflawni'r fath droseddau yn teilyngu marwolaeth, yn gwbl hysbys i'r rhai hyn; ond y maent nid yn unig yn dal i'w gwneud, ond hefyd yn cymeradwyo'r sawl sydd yn eu cyflawni.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid394 iso6393cym" data-vid="394" data-iso6393="cym">
 <div class="book bkROM">
 <div class="chapter ch2" data-usfm="ROM.2">
 <div class="label">2</div><div class="s">Barn Gyfiawn Duw</div><div class="m"> 1Yn wyneb hyn, yr wyt ti sy'n eistedd mewn barn, pwy bynnag wyt, yn ddiesgus. Oherwydd, wrth farnu rhywun arall, yr wyt yn dy gollfarnu dy hun, gan dy fod ti, sy'n barnu, yn cyflawni'r un troseddau. 2Fe wyddom fod barn Duw ar y sawl sy'n cyflawni'r fath droseddau yn gwbl gywir. 3Ond a wyt ti, yr un sy'n eistedd mewn barn ar y rhai sy'n cyflawni'r fath droseddau, ac yn eu gwneud dy hun, a wyt ti'n tybied y cei di ddianc rhag barn Duw? 4Neu, ai dibris gennyt yw cyfoeth ei diriondeb a'i ymatal a'i amynedd? A fynni di beidio &#226; gweld mai amcan tiriondeb Duw yw dy ddwyn i edifeirwch? 5Wrth ddilyn ystyfnigrwydd dy galon ddiedifar, yr wyt yn casglu i ti dy hunan st&#244;r o ddigofaint yn Nydd digofaint, Dydd datguddio barn gyfiawn Duw. 6Bydd ef yn talu i bawb yn &#244;l eu gweithredoedd: 7bywyd tragwyddol i'r rhai sy'n dal ati i wneud daioni, gan geisio gogoniant, anrhydedd ac anfarwoldeb; 8ond digofaint a dicter i'r rheini a ysgogir gan gymhellion hunanol i fod yn ufudd, nid i'r gwirionedd, ond i anghyfiawnder. 9Gorthrymder ac ing fydd i bob bod dynol sy'n gwneud drygioni, i'r Iddewon yn gyntaf a hefyd i'r Groegiaid; 10ond gogoniant ac anrhydedd a thangnefedd fydd i bob un sy'n gwneud daioni, i'r Iddewon yn gyntaf a hefyd i'r Groegiaid. 11Nid oes ffafriaeth gerbron Duw. 12Caiff pawb a bechodd heb y Gyfraith drengi hefyd heb y Gyfraith, a chaiff pawb a bechodd dan y Gyfraith eu barnu trwy'r Gyfraith. 13Nid y rhai sy'n gwrando'r Gyfraith a geir yn gyfiawn gerbron Duw. Na, y rhai sy'n cadw'r Gyfraith a ddyfernir yn gyfiawn ganddo ef. 14Pan yw Cenhedloedd sydd heb y Gyfraith yn cadw gofynion y Gyfraith wrth reddf, y maent, gan eu bod heb y Gyfraith, yn gyfraith iddynt eu hunain. 15Y maent yn dangos bod yr hyn a ofynnir gan y Gyfraith wedi ei ysgrifennu yn eu calonnau, gan fod eu cydwybod yn cyd-dystiolaethu &#226;'r Gyfraith, ac felly y mae eu meddyliau weithiau'n eu cyhuddo, ac weithiau hefyd yn eu hamddiffyn. 16Yn &#244;l yr Efengyl yr wyf fi'n ei phregethu, felly y bydd yn y Dydd pan fydd Duw yn barnu meddyliau cuddiedig pawb trwy Grist Iesu.</div><div class="s">Yr Iddewon a'r Gyfraith</div><div class="m"> 17Amdanat ti, fe ddichon dy fod yn cario'r enw &#8220;Iddew&#8221;, yn pwyso ar y Gyfraith, yn ymffrostio yn Nuw, 18yn gwybod ei ewyllys, ac oherwydd dy hyfforddi yn y Gyfraith yn gallu canfod yr hyn sy'n rhagori. 19Fe ddichon dy fod yn argyhoeddedig dy fod yn arweinydd i'r dall, yn oleuni i'r rhai sydd mewn tywyllwch, 20yn disgyblu'r ff&#244;l, yn dysgu'r ifanc, a hynny am fod gennyt yn y Gyfraith holl gynnwys gwybodaeth a gwirionedd. 21Os felly, ti sy'n dysgu arall, oni'th ddysgi dy hun? A wyt ti, sy'n pregethu yn erbyn lladrata, yn lleidr? 22A wyt ti, sy'n llefaru yn erbyn godinebu, yn odinebus? A wyt ti, sy'n ffieiddio eilunod, yn ysbeilio temlau? 23A wyt ti, sy'n ymffrostio yn y Gyfraith, yn dwyn gwarth ar Dduw trwy dorri ei Gyfraith? 24Fel y mae'r Ysgrythur yn dweud, &#8220;O'ch achos chwi, ceblir enw Duw ymhlith y Cenhedloedd.&#8221; 25Yn ddiau y mae gwerth i enwaediad, os wyt yn cadw'r Gyfraith. Ond os torri'r Gyfraith yr wyt ti, y mae dy enwaediad wedi mynd yn ddienwaediad. 26Os yw'r sawl nad enwaedwyd arno yn cadw gorchmynion y Gyfraith, oni fydd Duw yn cyfrif ei ddienwaediad yn enwaediad? 27Bydd y dienwaededig ei gorff, os yw'n cyflawni'r Gyfraith, yn farnwr arnat ti, sydd yn droseddwr y Gyfraith er bod gennyt gyfraith ysgrifenedig a'r enwaediad. 28Nid Iddew mo'r Iddew sydd yn y golwg. Nid enwaediad chwaith mo'r enwaediad sydd yn y golwg yn y cnawd. 29Y gwir Iddew yw'r Iddew cuddiedig, a'r gwir enwaediad yw enwaediad y galon, peth ysbrydol, nid llythrennol. Dyma'r un sy'n cael clod, nid gan bobl eraill, ond gan Dduw.</div><div class="b"></div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid394 iso6393cym" data-vid="394" data-iso6393="cym">
 <div class="book bkROM">
 <div class="chapter ch3" data-usfm="ROM.3">
 <div class="label">3</div><div class="m"> 1Yn wyneb hyn, pa ragorfraint sydd i'r Iddew? Pa werth sydd i'r enwaediad? 2Y mae llawer, ym mhob modd. Yn y lle cyntaf, i'r Iddewon yr ymddiriedwyd oraclau Duw. 3Ond beth os bu rhai yn anffyddlon? A all eu hanffyddlondeb hwy ddileu ffyddlondeb Duw? 4Ddim ar unrhyw gyfrif! Rhaid bod Duw yn eirwir, er i bawb arall fod yn gelwyddog. Fel y mae'n ysgrifenedig:</div><div class="b"></div><div class="q">&#8220;Fel y'th geir yn gywir yn dy eiriau,</div><div class="q">a gorchfygu wrth gael dy farnu.&#8221;</div><div class="b"></div><div class="m"> 5Ond os yw'n hanghyfiawnder ni yn dwyn i'r golau gyfiawnder Duw, beth a ddywedwn? Mai anghyfiawn yw'r Duw sy'n bwrw ei ddigofaint arnom? (Siarad fel dyn yr wyf.) 6Ddim ar unrhyw gyfrif! Os nad yw Duw yn gyfiawn, sut y gall farnu'r byd? 7Ie, ond#3:7 Yn &#244;l darlleniad arall, Oherwydd. os yw fy anwiredd i yn foddion i ddangos helaethrwydd gwirionedd Duw, a dwyn gogoniant iddo, pam yr wyf fi o hyd dan farn fel pechadur? 8&#8220;Gadewch i ni wneud drygioni er mwyn i ddaioni ddilyn&#8221;&#8212;ai dyna yr ydym yn ei ddweud, fel y mae rhai sy'n ein henllibio yn mynnu? Y mae'r rheini'n llawn haeddu bod dan gondemniad.</div><div class="s">Nid oes Neb Cyfiawn</div><div class="m"> 9Wel, ynteu, a ydym ni'r Iddewon yn rhagori? Ddim o gwbl!#3:9 Neu, yn waeth ein cyflwr? Ddim yn hollol. Yr ydym eisoes wedi cyhuddo Iddewon a Groegiaid fel ei gilydd o fod dan lywodraeth pechod. 10Fel y mae'n ysgrifenedig:</div><div class="b"></div><div class="q">&#8220;Nid oes neb cyfiawn, nac oes un,</div><div class="q"> 11neb sydd yn deall,</div><div class="q">neb yn ceisio Duw.</div><div class="q"> 12Y mae pawb wedi gwyro, yn ddi-fudd ynghyd;</div><div class="q">nid oes un a wna ddaioni,</div><div class="q">nac oes, dim un.</div><div class="q"> 13Bedd agored yw eu llwnc,</div><div class="q">a'u tafodau'n traethu twyll;</div><div class="q">gwenwyn nadredd dan eu gwefusau,</div><div class="q"> 14a'u genau'n llawn melltith a chwerwedd.</div><div class="q"> 15Cyflym eu traed i dywallt gwaed,</div><div class="q"> 16distryw a thrallod sydd ar eu ffyrdd;</div><div class="q"> 17nid ydynt yn adnabod ffordd tangnefedd;</div><div class="q"> 18nid oes ofn Duw ar eu cyfyl.&#8221;</div><div class="b"></div><div class="m"> 19Fe wyddom mai wrth y rhai sydd dan y Gyfraith y mae'r Gyfraith yn llefaru pob dim a ddywed. Felly dyna daw ar bob ceg, a'r byd i gyd wedi ei osod dan farn Duw. 20Oherwydd, &#8220;gerbron Duw ni chyfiawnheir neb meidrol&#8221; trwy gadw gofynion cyfraith. Yr hyn a geir trwy'r Gyfraith yw ymwybyddiaeth o bechod.</div><div class="s">Cyfiawnder Trwy Ffydd</div><div class="m"> 21Ond yn awr, yn annibynnol ar gyfraith, y mae cyfiawnder Duw wedi ei amlygu. Y mae'r Gyfraith a'r proffwydi, yn wir, yn dwyn tystiolaeth iddo, 22ond cyfiawnder sydd o Dduw ydyw, trwy ffydd yn Iesu Grist i bawb sy'n credu. 23Ie, pawb yn ddiwahaniaeth, oherwydd y maent oll wedi pechu, ac yn amddifad o ogoniant Duw. 24Gan ras Duw, ac am ddim, y maent yn cael eu cyfiawnhau, trwy'r prynedigaeth sydd yng Nghrist Iesu, 25yr hwn a osododd Duw gerbron y byd, yn ei waed, yn aberth cymod#3:25 Neu, yn foddion puredigaeth. Neu, yn iawn. trwy ffydd. Gwnaeth Duw hyn i ddangos ei gyfiawnder yn ddiymwad, yn wyneb yr anwybyddu a fu ar bechodau'r gorffennol yn amser ymatal Duw; 26ie, i ddangos ei gyfiawnder yn ddiymwad yn yr amser presennol hwn, sef ei fod ef ei hun yn gyfiawn a hefyd yn cyfiawnhau'r sawl sy'n meddu ar ffydd yn Iesu.</div><div class="p"> 27A oes lle, felly, i'n hymffrost? Nac oes! Y mae wedi ei gau allan. Ar ba egwyddor? Ai egwyddor cadw gofynion cyfraith? Nage'n wir, ond ar egwyddor ffydd. 28Ein dadl yw y cyfiawnheir rhywun trwy gyfrwng ffydd yn annibynnol ar gadw gofynion cyfraith. 29Ai Duw'r Iddewon yn unig yw Duw? Onid yw'n Dduw'r Cenhedloedd hefyd? 30Ydyw, yn wir, oherwydd un yw Duw, a bydd yn cyfiawnhau'r enwaededig trwy ffydd, a'r dienwaededig trwy'r un ffydd. 31A ydym, ynteu, yn dileu'r Gyfraith trwy'r ffydd hon? Nac ydym, ddim o gwbl! Cadarnhau'r Gyfraith yr ydym.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid394 iso6393cym" data-vid="394" data-iso6393="cym">
 <div class="book bkROM">
 <div class="chapter ch4" data-usfm="ROM.4">
 <div class="label">4</div><div class="s">Abraham yn Esiampl</div><div class="m"> 1Beth gan hynny a ddywedwn am Abraham, hendad ein llinach? Beth a ddarganfu ef? 2Oherwydd os cafodd Abraham ei gyfiawnhau trwy ei weithredoedd, y mae ganddo rywbeth i ymffrostio o'i herwydd. Ond na, gerbron Duw nid oes ganddo ddim. 3Oherwydd beth y mae'r Ysgrythur yn ei ddweud? &#8220;Credodd Abraham yn Nuw#4:3 Neu, Credodd Abraham Dduw., ac fe'i cyfrifwyd iddo yn gyfiawnder.&#8221; 4Pan fydd rhywun yn gweithio, nid fel rhodd y cyfrifir y t&#226;l, ond fel peth sy'n ddyledus. 5Pan na fydd rhywun yn gweithio, ond yn rhoi ei ffydd yn yr hwn sy'n cyfiawnhau'r annuwiol, cyfrifir ei ffydd i un felly yn gyfiawnder. 6Dyna ystyr yr hyn y mae Dafydd yn ei ddweud am wynfyd y rhai y mae Duw yn cyfrif cyfiawnder iddynt, yn annibynnol ar gadw gofynion cyfraith:</div><div class="b"></div><div class="q"> 7&#8220;Gwyn eu byd y rhai y maddeuwyd eu troseddau,</div><div class="q">ac y cuddiwyd eu pechodau;</div><div class="q"> 8gwyn ei fyd y sawl na fydd yr Arglwydd yn cyfrif pechod yn ei erbyn.&#8221;</div><div class="b"></div><div class="m"> 9Y gwynfyd hwn, ai braint yn dilyn ar enwaediad yw? Oni cheir ef heb enwaediad hefyd? Ceir yn wir, oherwydd ein hymadrodd yw, &#8220;cyfrifwyd ei ffydd i Abraham yn gyfiawnder&#8221;. 10Ond sut y bu'r cyfrif? Ai ar &#244;l enwaedu arno, ynteu cyn hynny? Cyn yr enwaedu, nid ar ei &#244;l. 11Ac wedyn derbyniodd arwydd yr enwaediad, yn s&#234;l o'r cyfiawnder oedd eisoes yn eiddo iddo trwy ffydd, heb enwaediad. O achos hyn, y mae yn dad i bawb sy'n meddu ar ffydd, heb enwaediad, a chyfiawnder felly yn cael ei gyfrif iddynt. 12Y mae yn dad hefyd i'r rhai enwaededig sydd nid yn unig yn enwaededig ond hefyd yn dilyn camre'r ffydd oedd yn eiddo i Abraham ein tad cyn enwaedu arno.</div><div class="s">Cyflawni'r Addewid Trwy Ffydd</div><div class="m"> 13Y mae'r addewid i Abraham, neu i'w ddisgynyddion, y byddai yn etifedd y byd, wedi ei rhoi, nid trwy'r Gyfraith ond trwy'r cyfiawnder a geir trwy ffydd. 14Oherwydd, os y rhai sy'n byw yn &#244;l y Gyfraith yw'r etifeddion, yna gwagedd yw ffydd, a diddim yw'r addewid. 15Digofaint yw cynnyrch y Gyfraith, ond lle nad oes cyfraith, nid oes trosedd yn ei herbyn chwaith. 16Am hynny, rhoddwyd yr addewid trwy ffydd er mwyn iddi fod yn &#244;l gras, fel y byddai yn ddilys i bawb o ddisgynyddion Abraham, nid yn unig i'r rhai sy'n byw yn &#244;l y Gyfraith, ond hefyd i'r rhai sy'n byw yn &#244;l ffydd Abraham. Y mae Abraham yn dad i ni i gyd; 17fel y mae'n ysgrifenedig: &#8220;Yr wyf yn dy benodi yn dad cenhedloedd lawer.&#8221; Yn y Duw a ddywedodd hyn y credodd Abraham, y Duw sy'n gwneud y meirw'n fyw, ac yn galw i fod yr hyn nad yw'n bod. 18A'r credu hwn, &#226; gobaith y tu hwnt i obaith, a'i gwnaeth yn dad cenhedloedd lawer, yn &#244;l yr hyn a lefarwyd: &#8220;Felly y bydd dy ddisgynyddion.&#8221; 19Er ei fod tua chant oed, ni wanychodd yn ei ffydd, wrth ystyried cyflwr marw ei gorff ei hun a marweidd-dra croth Sara. 20Nid amheuodd ddim yngl&#375;n ag addewid Duw, na diffygio mewn ffydd, ond yn hytrach grymusodd yn ei ffydd a rhoi gogoniant i Dduw, 21yn llawn hyder fod Duw yn abl i gyflawni'r hyn yr oedd wedi ei addo. 22Dyma pam y cyfrifwyd ei ffydd iddo yn gyfiawnder. 23Ond ysgrifennwyd y geiriau, &#8220;fe'i cyfrifwyd iddo&#8221;, nid ar gyfer Abraham yn unig, 24ond ar ein cyfer ni hefyd. Y mae cyfiawnder i'w gyfrif i ni, sydd &#226; ffydd gennym yn yr hwn a gyfododd Iesu ein Harglwydd oddi wrth y meirw. 25Cafodd ef ei draddodi i farwolaeth am ein camweddau, a'i gyfodi i'n cyfiawnhau ni.</div>
 </div>
 </div>
</div>

Taith 60 niwrnod Y Testament NewyddSampl

Ysgrythur

Am y Cynllun hwn

Cynlluniau Tebyg

Defnyddio dy amser ar gyfer Duw

Eliseus: Hanes Ffydd Anhygoel

Mae credu Duw yn beth da beth bynnag sy'n bod

Gad i ni ddarllen y Beibl gyda'n gilydd (Ionawr)

Un Gair Fydd yn Newid dy Fywyd