Diarhebion 5:1-19
Diarhebion 5:1-19 beibl.net 2015, 2024 (BNET)
Fy mab, clyw, dyma gyngor doeth i ti; gwrando’n ofalus ar beth dw i’n ddweud. Er mwyn i ti fynd y ffordd iawn, ac i dy eiriau bob amser fod yn ddoeth. Mae gwefusau’r wraig anfoesol yn diferu fel mêl, a’i geiriau hudol yn llyfn fel olew; Ond mae hi’n troi allan i fod yn chwerw fel y wermod, ac yn finiog fel cleddyf. Mae ei dilyn hi yn arwain at farwolaeth; mae ei chamau yn arwain i’r bedd. Dydy hi’n gwybod dim am fywyd go iawn; mae hi ar goll – a ddim yn sylweddoli hynny. Felly, fy mab, gwrando’n ofalus arna i, a phaid troi cefn ar beth dw i’n ddweud. Cadw draw oddi wrthi hi! Paid mynd yn agos at ddrws ei thŷ hi, rhag i ti golli pob hunan-barch, ac i’w gŵr creulon gymryd dy fywyd oddi arnat ti. Rhag i bobl ddieithr lyncu dy gyfoeth di, ac i rywun arall gael popeth rwyt ti wedi gweithio’n galed amdano. Wedyn byddi’n griddfan yn y diwedd, pan fydd dy gorff wedi’i ddifetha. Byddi’n dweud, “Pam wnes i gasáu disgyblaeth gymaint? Pam wnes i wrthod cymryd sylw o gerydd? Pam wnes i ddim gwrando ar fy athrawon, a chymryd sylw o’r rhai oedd yn fy nysgu i? Bu bron i bopeth chwalu’n llwyr i mi, a hynny o flaen pawb yn y gymdeithas.” Yfed ddŵr o dy ffynnon dy hun, ei dŵr ffres hi, a dim un arall. Fyddet ti eisiau i ddŵr dy ffynnon di lifo allan i’r strydoedd? Na, cadw hi i ti dy hun, paid gadael i neb arall ei chael. Gad i dy ffynnon gael ei bendithio! Mwynha dy hun gyda’r wraig briodaist ti pan oeddet ti’n ifanc – dy ewig hyfryd, dy afr dlos. Gad i’w bronnau roi boddhad i ti, i ti ymgolli yn ei chariad bob amser.
Diarhebion 5:1-19 Beibl Cymraeg Newydd Diwygiedig 2004 (BCND)
Fy mab, rho sylw i'm doethineb, a gwrando ar fy neall, er mwyn iti ddal ar synnwyr ac i'th wefusau ddiogelu deall. Y mae gwefusau'r wraig ddieithr yn diferu mêl, a'i geiriau yn llyfnach nag olew, ond yn y diwedd y mae'n chwerwach na wermod, yn llymach na chleddyf daufiniog. Prysura ei thraed at farwolaeth, ac arwain ei chamre i Sheol. Nid yw hi'n ystyried llwybr bywyd; y mae ei ffyrdd yn anwadal, a hithau'n ddi-hid. Ond yn awr, blant, gwrandewch arnaf, a pheidiwch â throi oddi wrth fy ymadroddion. Cadw draw oddi wrth ei ffordd; paid â mynd yn agos at ddrws ei thŷ; rhag iti roi dy enw da i eraill a'th urddas i estroniaid, a rhag i ddieithriaid ymborthi ar dy gyfoeth ac i'th lafur fynd i dŷ estron; rhag iti gael gofid pan ddaw dy ddiwedd, pan fydd dy gorff a'th gnawd yn darfod, a dweud, “Pam y bu imi gasáu disgyblaeth, ac anwybyddu cerydd? Nid oeddwn yn gwrando ar lais fy athrawon, nac yn rhoi sylw i'r rhai a'm dysgai. Yr oeddwn ar fin bod yn gwbl ddrwg yng ngolwg y gynulleidfa gyfan.” Yf ddŵr o'th bydew dy hun, dŵr sy'n tarddu o'th ffynnon di. Paid â gadael i'th ffynhonnau orlifo i'r ffordd, na'th ffrydiau dŵr i'r stryd. Byddant i ti dy hun yn unig, ac nid i'r dieithriaid o'th gwmpas. Bydded bendith ar dy ffynnon, a llawenha yng ngwraig dy ieuenctid, ewig hoffus, iyrches ddymunol; bydded i'w bronnau dy foddhau bob amser, a chymer bleser o'i chariad yn gyson.
Diarhebion 5:1-19 Beibl William Morgan - Argraffiad 1955 (BWM)
Fy mab, gwrando ar fy noethineb, a gostwng dy glust at fy neall: Fel y gellych ystyried pwyll, a’th wefusau gadw gwybodaeth. Canys gwefusau y ddieithr a ddiferant fel y dil mêl, a’i genau sydd lyfnach nag olew: Ond ei diwedd hi a fydd chwerw fel y wermod, yn llym fel cleddyf daufiniog. Ei thraed hi a ddisgynnant i angau; a’i cherddediad a sang uffern. Rhag i ti ystyrio ffordd bywyd, y symud ei chamre hi, heb wybod i ti. Yr awr hon gan hynny, O blant, gwrandewch arnaf fi, ac na ymadewch â geiriau fy ngenau. Cadw dy ffordd ymhell oddi wrthi hi, ac na nesâ at ddrws ei thŷ hi: Rhag i ti roddi dy harddwch i eraill, a’th flynyddoedd i’r creulon: Rhag llenwi yr estron â’th gyfoeth di, ac i’th lafur fod yn nhŷ y dieithr; Ac o’r diwedd i ti ochain, wedi i’th gnawd a’th gorff gurio, A dywedyd, Pa fodd y caseais i addysg! pa fodd y dirmygodd fy nghalon gerydd! Ac na wrandewais ar lais fy athrawon, ac na ostyngais fy nghlust i’m dysgawdwyr! Bûm o fewn ychydig at bob drwg, yng nghanol y gynulleidfa a’r dyrfa. Yf ddwfr o’th bydew dy hun, a ffrydiau allan o’th ffynnon dy hun. Tardded dy ffynhonnau allan, a’th ffrydiau dwfr yn yr heolydd. Byddant yn eiddot ti dy hun yn unig, ac nid yn eiddo dieithriaid gyda thi. Bydded dy ffynnon yn fendigedig: ac ymlawenha gyda gwraig dy ieuenctid. Bydded fel ewig gariadus, ac fel iyrches hawddgar: gad i’w bronnau hi dy lenwi bob amser, ac ymfodlona yn ei chariad hi yn wastadol.