Diarhebion 12:1-14
Diarhebion 12:1-14 beibl.net 2015, 2024 (BNET)
Mae rhywun sy’n barod i gael ei gywiro yn caru gwybodaeth, ond mae’r un sy’n gwrthod derbyn cerydd yn ddwl! Mae pobl dda yn profi ffafr yr ARGLWYDD, ond mae’r rhai sydd â chynlluniau cyfrwys yn cael eu cosbi ganddo. Dydy drygioni ddim yn rhoi sylfaen gadarn i fywyd, ond mae gwreiddiau dwfn gan y rhai sy’n byw yn iawn. Mae gwraig dda yn gwneud i’w gŵr deimlo fel brenin, ond mae un sy’n codi cywilydd arno fel cancr i’r esgyrn. Mae bwriadau’r rhai sy’n byw yn iawn yn dda, ond cyngor pobl ddrwg yn dwyllodrus. Mae geiriau pobl ddrwg yn barod i ymosod a lladd, ond bydd beth mae pobl gyfiawn yn ei ddweud yn eu hachub nhw. Mae pobl ddrwg yn cael eu dymchwel ac yn diflannu, ond mae cartrefi pobl dda yn sefyll yn gadarn. Mae person deallus yn cael enw da, ond mae’r rhai sy’n twyllo yn cael eu dirmygu. Mae’n well bod yn neb o bwys a gweithio i gynnal eich hun na chymryd arnoch eich bod yn rhywun ac eto heb fwyd. Mae pobl dda yn gofalu am eu hanifeiliaid, ond mae hyd yn oed ‘tosturi’ pobl ddrwg yn greulon! Bydd yr un sy’n trin ei dir yn cael digon o fwyd, ond does dim sens gan yr un sy’n gwastraffu amser. Mae pobl ddrwg yn blysio am ffrwyth eu drygioni, ond gwreiddiau’r cyfiawn sy’n rhoi cnwd. Mae geiriau pobl ddrwg yn eu baglu nhw, ond mae’r un sy’n gwneud y peth iawn yn osgoi trafferthion. Mae rhywun yn derbyn canlyniadau beth mae’n ei ddweud, ac yn cael ei dalu am beth mae’n ei wneud.
Diarhebion 12:1-14 Beibl Cymraeg Newydd Diwygiedig 2004 (BCND)
Y mae'r sawl sy'n caru disgyblaeth yn caru gwybodaeth, ond hurtyn sy'n casáu cerydd. Y mae'r daionus yn ennill ffafr yr ARGLWYDD, ond condemnir y dichellgar. Ni ddiogelir neb trwy ddrygioni, ac ni ddiwreiddir y cyfiawn. Y mae gwraig fedrus yn goron i'w gŵr, ond un ddigywilydd fel pydredd yn ei esgyrn. Y mae bwriadau'r cyfiawn yn gywir, ond cynlluniau'r drygionus yn dwyllodrus. Cynllwyn i dywallt gwaed yw geiriau'r drygionus, ond y mae ymadroddion y cyfiawn yn eu gwaredu. Dymchwelir y drygionus, a derfydd amdanynt, ond saif tŷ'r cyfiawn yn gadarn. Canmolir rhywun ar sail ei ddeall, ond gwawdir y meddwl troëdig. Gwell bod yn ddiymhongar ac yn ennill tamaid, na bod yn ymffrostgar a heb fwyd. Y mae'r cyfiawn yn ystyriol o'i anifail, ond y mae'r drygionus yn ddidostur. Y mae'r un sy'n trin ei dir yn cael digon o fwyd, ond y mae'r sawl sy'n dilyn oferedd yn ddisynnwyr. Blysia'r drygionus am ysbail drygioni, ond y mae gwreiddyn y cyfiawn yn sicr. Meglir y drwg gan dramgwydd ei eiriau, ond dianc y cyfiawn rhag adfyd. Trwy ffrwyth ei eiriau y digonir pob un â daioni, a thelir iddo yn ôl yr hyn a wnaeth.
Diarhebion 12:1-14 Beibl William Morgan - Argraffiad 1955 (BWM)
Y neb a garo addysg, a gâr wybodaeth: ond y neb a gasao gerydd, anifeilaidd yw. Gŵr da a gaiff ffafr gan yr ARGLWYDD: ond gŵr o ddichellion drwg a ddamnia efe. Ni sicrheir dyn trwy ddrygioni: ond gwraidd y cyfiawn nid ysgoga. Gwraig rymus sydd goron i’w gŵr: ond y waradwyddus sydd megis pydrni yn ei esgyrn ef. Meddyliau y cyfiawn sydd uniawn: a chynghorion y drygionus sydd dwyllodrus. Geiriau y drygionus yw cynllwyn am waed: ond genau yr uniawn a’u gwared hwynt. Difethir y drygionus, fel na byddont hwy: ond tŷ y cyfiawn a saif. Yn ôl ei ddeall y canmolir gŵr: ond gŵr cyndyn ei galon a ddiystyrir. Gwell yw yr hwn a’i cydnabyddo ei hun yn wael, ac sydd was iddo ei hun, na’r hwn a’i hanrhydeddo ei hun, ac sydd arno eisiau bara. Y cyfiawn a fydd ofalus am fywyd ei anifail: ond tosturi y drygionus sydd greulon. Y neb a lafurio ei dir, a ddigonir o fara: ond y neb a ganlyno oferwyr, disynnwyr yw. Y drygionus sydd yn deisyf rhwyd y drygionus: ond gwreiddyn y cyfiawn a rydd ffrwyth. Trwy drosedd ei wefusau y meglir y drygionus: ond y cyfiawn a ddaw allan o gyfyngder. Trwy ffrwyth ei enau y digonir gŵr â daioni; a thaledigaeth dwylo dyn a delir iddo.