Y Salmau 77:1-20

Gwaeddais yn uchel ar Dduw, yn uchel ar Dduw, a chlywodd fi. Yn nydd fy nghyfyngder ceisiais yr Arglwydd, ac yn y nos estyn fy nwylo'n ddiflino; nid oedd cysuro ar fy enaid. Pan feddyliaf am Dduw, yr wyf yn cwyno; pan fyfyriaf, fe balla f'ysbryd. Sela Cedwaist fy llygaid rhag cau; fe'm syfrdanwyd, ac ni allaf siarad. Af yn ôl i'r dyddiau gynt a chofio am y blynyddoedd a fu; meddyliaf ynof fy hun yn y nos, myfyriaf, a'm holi fy hunan, “A wrthyd yr Arglwydd am byth, a pheidio â gwneud ffafr mwyach? A yw ei ffyddlondeb wedi darfod yn llwyr, a'i addewid wedi ei hatal am genedlaethau? A yw Duw wedi anghofio trugarhau? A yw yn ei lid wedi cloi ei dosturi?” Sela Yna dywedais, “Hyn yw fy ngofid: A yw deheulaw'r Goruchaf wedi pallu?” “Galwaf i gof weithredoedd yr ARGLWYDD, a chofio am dy ryfeddodau gynt. Meddyliaf am dy holl waith, a myfyriaf am dy weithredoedd. O Dduw, sanctaidd yw dy ffordd; pa dduw sydd fawr fel ein Duw ni? Ti yw'r Duw sy'n gwneud pethau rhyfeddol; dangosaist dy rym ymhlith y bobloedd. Â'th fraich gwaredaist dy bobl, disgynyddion Jacob a Joseff. Sela “Gwelodd y dyfroedd di, O Dduw, gwelodd y dyfroedd di ac arswydo; yn wir, yr oedd y dyfnder yn crynu. Tywalltodd y cymylau ddŵr, ac yr oedd y ffurfafen yn taranu; fflachiodd dy saethau ar bob llaw. Yr oedd sŵn dy daranau yn y corwynt, goleuodd dy fellt y byd; ysgydwodd y ddaear a chrynu. Aeth dy ffordd drwy'r môr, a'th lwybr trwy ddyfroedd nerthol; ond ni welwyd ôl dy gamau. Arweiniaist dy bobl fel praidd, trwy law Moses ac Aaron.”