Diarhebion 17:15-28

Cyfiawnhau'r drygionus a chondemnio'r cyfiawn— y mae'r ddau fel ei gilydd yn ffiaidd gan yr ARGLWYDD. Pa werth sydd i arian yn llaw ynfytyn? Ai i brynu doethineb, ac yntau heb ddeall? Y mae cyfaill yn gyfaill bob amser; ar gyfer adfyd y genir brawd. Un disynnwyr sy'n rhoi gwystl, ac yn mynd yn feichiau dros ei gyfaill. Y mae'r un sy'n hoffi tramgwyddo yn hoffi cynnen, a'r sawl sy'n ehangu ei borth yn gofyn am ddinistr. Nid yw'r meddwl cyfeiliornus yn cael daioni, a disgyn i ddinistr a wna'r troellog ei dafod. Y mae'r un sy'n cenhedlu ffŵl yn wynebu gofid, ac nid oes llawenydd i dad ynfytyn. Y mae calon lawen yn rhoi iechyd, ond ysbryd isel yn sychu'r esgyrn. Cymer y drygionus lwgrwobr o'i fynwes i wyrdroi llwybrau barn. Ceidw'r deallus ei olwg ar ddoethineb, ond ar gyrrau'r ddaear y mae llygaid ynfytyn. Y mae mab ynfyd yn flinder i'w dad, ac yn achos chwerwder i'w fam. Yn wir nid da cosbi'r cyfiawn, ac nid iawn curo'r bonheddig. Y mae'r prin ei eiriau yn meddu gwybodaeth, a thawel ei ysbryd yw'r deallus. Tra tawa'r ffŵl, fe'i hystyrir yn ddoeth, a'r un sy'n cau ei geg yn ddeallus.

Cynlluniau Darllen am ddim a Defosiynau yn ymwneud â Diarhebion 17:15-28