Diarhebion 15:1-33

Y mae ateb llednais yn dofi dig, ond gair garw yn cynnau llid. Y mae tafod y doeth yn clodfori deall, ond genau ffyliaid yn parablu ffolineb. Y mae llygaid yr ARGLWYDD ym mhob man, yn gwylio'r drwg a'r da. Y mae tafod tyner yn bren bywiol, ond tafod garw yn dryllio'r ysbryd. Diystyra'r ffôl ddisgyblaeth ei dad, ond deallus yw'r un a rydd sylw i gerydd. Y mae llawer o gyfoeth yn nhŷ'r cyfiawn, ond trallod sydd yn enillion y drygionus. Gwasgaru gwybodaeth y mae genau'r doeth, ond nid felly feddwl y ffyliaid. Ffiaidd gan yr ARGLWYDD yw aberth y drygionus, ond y mae gweddi'r uniawn wrth ei fodd. Ffiaidd gan yr ARGLWYDD yw ffordd y drygionus, ond y mae'n caru'r rhai sy'n dilyn cyfiawnder. Bydd disgyblaeth lem ar yr un sy'n gadael y ffordd, a bydd y sawl sy'n casáu cerydd yn trengi. Y mae Sheol ac Abadon dan lygad yr ARGLWYDD; pa faint mwy feddyliau pobl? Nid yw'r gwatwarwr yn hoffi cerydd; nid yw'n cyfeillachu â'r doethion. Y mae calon lawen yn sirioli'r wyneb, ond dryllir yr ysbryd gan boen meddwl. Y mae calon ddeallus yn ceisio gwybodaeth, ond y mae genau'r ffyliaid yn ymborthi ar ffolineb. I'r cystuddiol, y mae pob diwrnod yn flinderus, ond y mae calon hapus yn wledd wastadol. Gwell ychydig gydag ofn yr ARGLWYDD na chyfoeth mawr a thrallod gydag ef. Gwell yw pryd o lysiau lle mae cariad, nag ych pasgedig a chasineb gydag ef. Y mae un drwg ei dymer yn codi cynnen, ond y mae'r amyneddgar yn tawelu cweryl. Y mae ffordd y diog fel llwyn mieri, ond llwybr yr uniawn fel priffordd wastad. Rhydd mab doeth lawenydd i'w dad, ond y mae'r ffôl yn dilorni ei fam. Y mae ffolineb yn ddifyrrwch i'r disynnwyr, ond y mae'r deallus yn cadw ffordd union. Drysir cynlluniau pan nad oes ymgynghori, ond daw llwyddiant pan geir llawer o gynghorwyr. Caiff rhywun foddhad pan fydd ganddo ateb, a beth sy'n well na gair yn ei bryd? Y mae ffordd y bywyd yn dyrchafu'r deallus, i'w droi oddi wrth Sheol isod. Y mae'r ARGLWYDD yn dymchwel tŷ'r balch, ond yn diogelu terfynau'r weddw. Ffiaidd gan yr ARGLWYDD yw bwriadau drwg, ond y mae geiriau pur yn hyfrydwch iddo. Y mae'r un sy'n awchu am elw yn creu anghydfod yn ei dŷ, ond y sawl sy'n casáu cildwrn yn cael bywyd. Y mae'r cyfiawn yn ystyried cyn rhoi ateb, ond y mae genau'r drygionus yn parablu drwg. Pell yw'r ARGLWYDD oddi wrth y drygionus, ond gwrendy ar weddi'r cyfiawn. Y mae llygaid sy'n gloywi yn llawenhau'r galon, a newydd da yn adfywio'r corff. Y mae'r glust sy'n gwrando ar wersi bywyd yn aros yng nghwmni'r doeth. Y mae'r un sy'n gwrthod disgyblaeth yn ei gasáu ei hun, ond y sawl sy'n gwrando ar gerydd yn berchen deall. Y mae ofn yr ARGLWYDD yn ddisgyblaeth mewn doethineb, a gostyngeiddrwydd yn arwain i anrhydedd.