Amos 8:1-14

Fel hyn y dangosodd yr Arglwydd DDUW i mi: dyma fasgedaid o ffrwythau haf, a gofynnodd ef, “Beth a weli, Amos?” Atebais innau, “Basgedaid o ffrwythau haf.” Yna dywedodd yr ARGLWYDD wrthyf, “Daeth y diwedd ar fy mhobl Israel; nid af heibio iddynt byth eto. Bydd cantorion y deml yn galarnadu yn y dydd hwnnw,” medd yr Arglwydd DDUW, “bod y cyrff mor niferus fel y teflir hwy'n ddisôn ym mhob man.” Gwrandewch hyn, chwi sy'n sathru'r anghenus ac yn difa tlodion y wlad, ac yn dweud, “Pa bryd y mae'r newydd-loer yn diweddu, inni gael gwerthu ŷd; a'r saboth, inni roi'r grawn ar werth, inni leihau'r effa a thrymhau'r sicl, inni gael twyllo â chloriannau anghywir, inni gael prynu'r tlawd am arian a'r anghenus am bâr o sandalau, a gwerthu ysgubion yr ŷd?” Tyngodd yr ARGLWYDD i falchder Jacob, “Ni allaf fyth anghofio'u gweithredoedd. Onid am hyn y cryna'r ddaear nes y galara'i holl drigolion, ac y cwyd i gyd fel y Neil, a dygyfor a gostwng fel afon yr Aifft?” “Y dydd hwnnw,” medd yr Arglwydd DDUW, “gwnaf i'r haul fachlud am hanner dydd, a thywyllaf y ddaear gefn dydd golau. Trof eich gwyliau yn alaru a'ch holl ganiadau yn wylofain; rhof sachliain am eich llwynau a moelni ar eich pennau. Fe'i gwnaf yn debyg i alar am unig fab; bydd ei ddiwedd yn ddiwrnod chwerw. “Wele'r dyddiau yn dod,” medd yr Arglwydd DDUW, “pan anfonaf newyn i'r wlad; nid newyn am fara, na syched am ddŵr, ond am glywed geiriau'r ARGLWYDD. Crwydrant o fôr i fôr ac o'r gogledd i'r dwyrain; ânt yn ôl ac ymlaen i geisio gair yr ARGLWYDD, ond heb ei gael. “Yn y dydd hwnnw, bydd gwyryfon teg a gwŷr ifainc yn llewygu o syched. Y rhai sy'n tyngu i Asima Samaria, ac yn dweud, ‘Cyn wired â bod dy dduw yn fyw, Dan’, neu, ‘Cyn wired â bod dy dduw yn fyw, Beerseba’— fe syrthiant oll heb godi byth mwy.”