Salm 146:1-10

Haleliwia! Mola’r ARGLWYDD, meddwn i wrthof fy hun! Dw i’n mynd i foli’r ARGLWYDD ar hyd fy mywyd, a chanu mawl i’m Duw tra dw i’n bodoli! Paid trystio’r rhai sy’n teyrnasu – dyn meidrol sydd ddim yn gallu achub. Mae’r anadl yn mynd allan ohono, ac mae’n mynd yn ôl i’r pridd; a’r diwrnod hwnnw mae ei holl bolisïau yn dod i ben! Mae’r un mae Duw Jacob yn ei helpu wedi’i fendithio’n fawr, yr un sy’n dibynnu ar yr ARGLWYDD ei Dduw – y Duw a wnaeth y nefoedd, y ddaear, y môr a phopeth sydd ynddyn nhw. Mae e bob amser yn cadw ei air, yn rhoi cyfiawnder i’r rhai sy’n cael eu gorthrymu, a bwyd i’r rhai newynog. Mae’r ARGLWYDD yn gollwng carcharorion yn rhydd. Mae’r ARGLWYDD yn rhoi eu golwg i bobl ddall. Mae’r ARGLWYDD yn gwneud i bawb sydd wedi’u plygu drosodd sefyll yn syth. Mae’r ARGLWYDD yn caru’r rhai sy’n gwneud beth sy’n iawn. Mae’r ARGLWYDD yn gofalu am y mewnfudwyr ac yn cynnal y plant amddifad a’r gweddwon. Ond mae e’n gwneud i’r rhai drwg golli eu ffordd. Bydd yr ARGLWYDD yn teyrnasu am byth; dy Dduw di, Seion, ar hyd y cenedlaethau. Haleliwia!