Nehemeia 1:4-7

Pan glywais hyn i gyd, dyma fi’n eistedd i lawr. Rôn i’n crio ac yn galaru am ddyddiau, a bues i’n ymprydio ac yn gweddïo ar Dduw y nefoedd. A dyma fi’n dweud, “O ARGLWYDD, Duw’r nefoedd, plîs! Ti’n Dduw mawr a rhyfeddol, yn Dduw mor hael, ac yn cadw dy ymrwymiad i’r rhai sy’n dy garu di ac yn gwneud beth ti’n ddweud. O, plîs edrych a gwrando ar weddi dy was. Gwranda ar beth dw i’n ei weddïo ddydd a nos ar ran dy weision, pobl Israel. Dw i’n cyffesu ein bod ni wedi pechu yn dy erbyn di – fi a’m teulu, a phobl Israel i gyd. Dŷn ni wedi ymddwyn yn ofnadwy, a heb gadw’r gorchmynion, y rheolau a’r canllawiau wnest ti eu rhoi i dy was Moses.