Marc 7:24-37

Gadawodd Iesu Galilea ac aeth i fyny i ardal Tyrus. Ceisiodd gadw’r ffaith ei fod yn aros yno’n gyfrinach, ond methodd. Yn wir, yn syth ar ôl clywed ei fod yno, daeth rhyw wraig ato a syrthio i lawr o’i flaen – roedd ganddi ferch fach oedd wedi’i meddiannu gan ysbryd drwg. Gwraig wedi’i geni yn Syro-Phoenicia oedd hi, dim Iddewes, ac roedd hi’n pledio ar i Iesu fwrw’r cythraul allan o’i merch. Dwedodd Iesu wrthi, “Rhaid i’r plant gael bwyta beth maen nhw eisiau gyntaf. Dydy hi ddim yn iawn i bobl daflu bwyd y plant i’r cŵn.” “Digon gwir, Arglwydd,” meddai’r wraig, “ond mae hyd yn oed y cŵn dan y bwrdd yn cael bwyta briwsion y plant.” “Am i ti roi ateb mor dda,” meddai Iesu wrthi, “cei fynd adre; mae’r cythraul wedi gadael dy ferch.” Felly aeth adre, a dyna lle roedd ei merch yn gorwedd ar ei gwely, a’r cythraul wedi’i gadael. Aeth Iesu yn ei flaen o ardal Tyrus a mynd drwy Sidon ac yna yn ôl i lawr at Lyn Galilea i ardal Decapolis. Yno daeth rhyw bobl a dyn ato oedd yn fyddar ac yn methu siarad yn glir, a gofyn iddo osod ei ddwylo ar y dyn a’i iacháu. Aeth Iesu a’r dyn i ffwrdd o olwg y dyrfa. Rhoddodd ei fysedd yng nghlustiau’r dyn ac wedyn poeri ar ei fysedd cyn cyffwrdd tafod y dyn. Edrychodd i fyny i’r nefoedd, ac meddai gydag ochenaid ddofn, “Eph-phatha!” (sy’n golygu, “Agor!”) Ar unwaith roedd y dyn yn gallu clywed a siarad yn glir. Dwedodd Iesu wrthyn nhw am beidio dweud wrth neb beth oedd wedi digwydd. Ond po fwya oedd Iesu’n dweud wrth bobl i beidio, mwya oedden nhw’n dweud wrth bawb am y pethau roedd yn eu gwneud. Roedd pobl wedi’u syfrdanu’n llwyr ganddo. “Mae popeth mae’n ei wneud mor ffantastig,” medden nhw. “Mae hyd yn oed yn gwneud i bobl fyddar glywed ac i bobl fud siarad!”