Marc 4:1-12

Dechreuodd Iesu ddysgu’r bobl ar lan Llyn Galilea unwaith eto. Roedd tyrfa enfawr wedi casglu o’i gwmpas nes bod rhaid iddo eistedd mewn cwch ar y llyn, tra oedd y bobl i gyd yn sefyll ar y lan. Roedd yn defnyddio llawer o straeon i ddarlunio beth roedd yn ei ddysgu iddyn nhw. “Gwrandwch!” meddai: “Aeth ffermwr allan i hau hadau. Wrth iddo wasgaru’r had, dyma beth ohono yn syrthio ar y llwybr, a dyma’r adar yn dod a’i fwyta. Dyma beth o’r had yn syrthio ar dir creigiog lle doedd ond haen denau o bridd. Tyfodd yn ddigon sydyn, ond yn yr haul poeth dyma’r tyfiant yn gwywo. Doedd ganddo ddim gwreiddiau. Yna dyma beth o’r had yn syrthio i ganol drain. Tyfodd y drain a thagu’r planhigion, felly doedd dim grawn yn y dywysen. Ond syrthiodd peth o’r had ar bridd da. Tyfodd cnwd da yno – cymaint â thri deg, chwe deg neu hyd yn oed gan gwaith mwy na gafodd ei hau.” “Gwrandwch yn ofalus os dych chi’n awyddus i ddysgu!” Yn nes ymlaen, pan oedd ar ei ben ei hun, dyma’r deuddeg disgybl a rhai eraill oedd o’i gwmpas yn gofyn iddo beth oedd ystyr y stori. Dyma ddwedodd wrthyn nhw: “Dych chi’n cael gwybod y gyfrinach am deyrnasiad Duw. Ond i’r rhai sydd y tu allan dydy’r cwbl ddim ond straeon. Felly, ‘maen nhw’n edrych yn ofalus ond yn gweld dim, maen nhw’n clywed yn iawn ond byth yn deall; rhag iddyn nhw droi cefn ar bechod a chael maddeuant!’ ”