Galarnad 3:40-57

Gadewch i ni edrych yn fanwl ar ein ffordd o fyw, a throi nôl at yr ARGLWYDD. Gadewch i ni droi’n calonnau a chodi’n dwylo at Dduw yn y nefoedd, a chyffesu, “Dŷn ni wedi gwrthryfela’n ddifrifol, a ti ddim wedi maddau i ni. Rwyt wedi gwisgo dy lid amdanat a dod ar ein holau, gan ladd pobl heb ddangos trugaredd. Ti wedi cuddio dy hun mewn cwmwl nes bod ein gweddïau ddim yn torri trwodd. Ti wedi’n gwneud ni fel sbwriel a baw yng ngolwg y bobloedd. Mae ein gelynion i gyd yn gwneud hwyl am ein pennau. Mae panig a’r pydew wedi’n dal ni, difrod a dinistr.” Mae afonydd o ddagrau yn llifo o’m llygaid am fod fy mhobl wedi cael eu dinistrio. Mae’r dagrau’n llifo yn ddi-baid; wnân nhw ddim stopio nes bydd yr ARGLWYDD yn edrych i lawr o’r nefoedd ac yn ein gweld ni. Mae gweld beth sydd wedi digwydd i ferched ifanc fy ninas yn fy ngwneud i mor drist. Mae fy ngelynion wedi fy nal fel aderyn, heb reswm da i wneud hynny. Maen nhw wedi fy nhaflu i waelod pydew ac yna ei gau gyda charreg. Roedd y dŵr yn codi uwch fy mhen; rôn i’n meddwl mod i’n mynd i foddi. Ond dyma fi’n galw arnat ti am help, O ARGLWYDD, o waelod y pydew. Dyma ti’n fy nghlywed i’n pledio, “Helpa fi! Paid gwrthod gwrando arna i!” A dyma ti’n dod ata i pan o’n i’n galw, a dweud, “Paid bod ag ofn!”