Galarnad 1:1-7

O! Mae’r ddinas oedd yn fwrlwm o bobl yn eistedd mor unig! Mae’r ddinas oedd yn enwog drwy’r byd bellach yn wraig weddw. Roedd hi fel tywysoges y taleithiau, ond bellach mae’n gaethferch. Mae hi’n beichio crio drwy’r nos, a’r dagrau’n llifo i lawr ei hwyneb. Does dim un o’i chariadon yno i’w chysuro. Mae ei ffrindiau i gyd wedi’i bradychu ac wedi troi’n elynion iddi. Mae pobl Jwda wedi’u cymryd i ffwrdd yn gaethion; ar ôl diodde’n hir maen nhw’n gaethweision. Maen nhw’n byw mewn gwledydd eraill ac yn methu’n lân a setlo yno. Mae’r gelynion oedd yn eu herlid wedi’u dal; doedd ganddyn nhw ddim gobaith dianc. Mae’r ffyrdd gwag i Jerwsalem yn galaru; Does neb yn teithio i’r gwyliau i ddathlu. Does dim pobl yn mynd drwy giatiau’r ddinas. Dydy’r offeiriaid yn gwneud dim ond griddfan, ac mae’r merched ifanc, oedd yno’n canu a dawnsio, yn drist. Mae Jerwsalem mewn cyflwr truenus! Ei gelynion sy’n ei rheoli, ac mae bywyd mor braf iddyn nhw am fod yr ARGLWYDD wedi’i chosbi hi am wrthryfela yn ei erbyn mor aml. Mae ei phlant wedi’u cymryd i ffwrdd yn gaethion gan y gelyn. Mae popeth oedd hi’n ymfalchïo ynddo wedi’i gymryd oddi ar Jerwsalem. Roedd ei harweinwyr fel ceirw yn methu dod o hyd i borfa, ac yn rhy wan i ddianc oddi wrth yr heliwr. Mae Jerwsalem, sy’n dlawd a digartref, yn cofio ei holl drysorau – sef y pethau gwerthfawr oedd piau hi o’r blaen. Pan gafodd ei choncro gan ei gelynion doedd neb yn barod i’w helpu. Roedd ei gelynion wrth eu boddau, ac yn chwerthin yn ddirmygus wrth iddi gael ei dinistrio.