Job 34:1-37

Yna dwedodd Elihw: “Gwrandwch be dw i’n ddweud, chi ddynion doeth; dych chi’n ddynion deallus, felly gwrandwch yn astud. Mae’r glust yn profi geiriau fel mae’r geg yn blasu bwyd. Gadewch i ni ystyried beth sy’n wir; a phenderfynu rhyngon beth sy’n iawn. Mae Job wedi dweud, ‘Dw i’n ddieuog; dydy Duw ddim wedi bod yn deg â mi. Fi sy’n iawn. Ydw i i fod i ddweud celwydd? Dw i wedi fy anafu, a does dim gwella ar y clwyf, er fy mod heb droseddu.’ Oes rhywun tebyg i Job? Mae’n dangos dirmyg fel yfed dŵr! Mae’n cadw cwmni cnafon ac yn ymddwyn fel pobl ddrwg! Achos mae wedi dweud, ‘Does dim pwynt byw i blesio Duw.’ Felly, gwrandwch, chi ddynion deallus, Fyddai Duw byth yn gwneud drwg; a’r Un sy’n rheoli popeth yn gwneud dim o’i le! Mae e’n talu i bobl am yr hyn maen nhw’n ei wneud, mae pawb yn cael beth maen nhw’n ei haeddu! Dydy Duw yn sicr ddim yn gwneud drwg; dydy’r Un sy’n rheoli popeth ddim yn gwyrdroi cyfiawnder. Pwy roddodd y ddaear yn ei ofal? Pwy roddodd hawl iddo roi trefn ar y byd? Petai’n dewis, gallai gymryd ei ysbryd a’i anadl yn ôl, a byddai pob creadur byw yn marw, a’r ddynoliaeth yn mynd yn ôl i’r pridd. Gwranda, os wyt ti’n ddyn deallus; gwrando’n astud ar beth dw i’n ddweud. Ydy rhywun sy’n casáu cyfiawnder yn gallu llywodraethu? Wyt ti’n mynd i gondemnio’r Un Grymus a Chyfiawn sy’n dweud wrth frenin, ‘Y pwdryn diwerth!’ ac wrth wŷr bonheddig, ‘Y cnafon drwg!’? Dydy e ddim yn ochri gyda thywysogion, nac yn ffafrio’r cyfoethog ar draul y tlawd; am mai gwaith ei ddwylo e ydyn nhw i gyd! Maen nhw’n marw yn sydyn yng nghanol y nos; mae’r bobl bwysig yn cael eu hysgwyd, ac yn diflannu; mae’r pwerus yn cael eu symud o’r ffordd yn hawdd. Mae e’n cadw golwg ar beth maen nhw’n ei wneud; mae’n gwybod am bob symudiad. Does dim tywyllwch na chwmwl lle gall pobl ddrwg guddio. Nid lle pobl ydy gosod amser i ddod o flaen Duw i gael eu barnu! Mae’n dryllio arweinwyr heb gynnal ymchwiliad, ac yn gosod eraill i gymryd eu lle. Am ei fod yn gwybod beth maen nhw’n ei wneud, mae’n eu dymchwel dros nos, a’u dryllio. Mae’n eu taro nhw i lawr fel pobl ddrwg, ac yn gwneud hynny o flaen pawb, am eu bod nhw wedi bod yn anffyddlon iddo, a gwrthod cymryd sylw o’i ffyrdd. Maen nhw wedi achosi i’r tlodion alw arno, a gwneud iddo wrando ar gri’r anghenus. Os ydy Duw’n cadw’n dawel, pwy sydd i’w feirniadu? Os ydy e’n cuddio, pwy all ddod o hyd iddo? Ond mae e’n dal i wylio dros wledydd a dynoliaeth, rhag i rywun annuwiol deyrnasu a gosod maglau i’r bobl. Ond os dywed rhywun wrth Dduw, ‘Dw i’n euog, a wna i ddim troseddu eto. Dysga fi am y drwg dw i ddim yn ei weld. Os dw i wedi gwneud drwg, wna i ddim yr un peth eto.’ Wyt ti’n credu y dylai Duw dalu’n ôl iddo, gan dy fod yn gwrthod gwrando? Ti sydd i ddewis, nid fi; gad i ni glywed beth sydd gen ti i’w ddweud. Bydd dynion deallus yn dweud wrtho i – unrhyw ddyn doeth sy’n gwrando arna i – ‘Mae Job wedi dweud pethau dwl; dydy ei eiriau’n gwneud dim sens.’ Dylai gael ei gosbi i’r eithaf am siarad fel mae pobl ddrwg yn siarad. Mae e wedi gwneud mwy na phechu – mae e wedi gwrthryfela a gwawdio Duw yn ein plith ni, a chyhuddo Duw’n ddi-stop.”