Ioan 2:13-25

Roedd yn amser Gŵyl y Pasg (un o wyliau’r Iddewon), a dyma Iesu’n mynd i Jerwsalem. Yng nghwrt y deml gwelodd bobl yn gwerthu ychen, defaid a cholomennod, ac eraill yn eistedd wrth fyrddau yn cyfnewid arian. Felly gwnaeth chwip o reffynnau, a’u gyrru nhw i gyd allan o’r deml gyda’r defaid a’r ychen. Chwalodd holl arian y rhai oedd yn cyfnewid arian, a throi eu byrddau drosodd. Yna meddai wrth y rhai oedd yn gwerthu colomennod, “Ewch â’r rhain allan o ma! Stopiwch droi tŷ fy Nhad i yn farchnad!” Yna cofiodd ei ddisgyblion fod yr ysgrifau sanctaidd yn dweud: “Bydd fy sêl dros dy dŷ di yn fy meddiannu i.” Ond dyma’r arweinwyr Iddewig yn ei herio, “Pa arwydd gwyrthiol wnei di i brofi i ni fod gen ti hawl i wneud hyn i gyd?” Atebodd Iesu nhw, “Dinistriwch y deml hon, a gwna i ei hadeiladu hi eto o fewn tri diwrnod.” Atebodd yr arweinwyr Iddewig, “Mae’r deml wedi bod yn cael ei hadeiladu ers pedwar deg chwech mlynedd! Wyt ti’n mynd i’w hadeiladu mewn tri diwrnod?” (Ond y deml oedd Iesu’n sôn amdani oedd ei gorff. Ar ôl i Iesu ddod yn ôl yn fyw, cofiodd ei ddisgyblion ei fod wedi dweud hyn, a dyma nhw’n credu’r ysgrifau sanctaidd a beth ddwedodd Iesu.) Tra oedd Iesu yn Jerwsalem yn dathlu Gŵyl y Pasg, daeth llawer o bobl i gredu ynddo am eu bod nhw wedi’i weld e’n gwneud arwyddion gwyrthiol. Ond doedd Iesu ddim yn eu trystio nhw – roedd e’n deall pobl i’r dim. Doedd dim angen i neb esbonio iddo, am ei fod e’n gwybod yn iawn sut mae’r meddwl dynol yn gweithio.