Ioan 18:15-27

Dyma Simon Pedr ac un arall o’r disgyblion yn mynd ar ôl Iesu. Roedd yr archoffeiriad yn nabod y disgybl arall hwnnw yn dda, felly cafodd fynd i mewn gyda Iesu i iard tŷ’r archoffeiriad. Ond roedd rhaid i Pedr aros wrth y drws y tu allan. Yna dyma’r disgybl oedd yr archoffeiriad yn ei nabod, yn mynd yn ôl ac yn perswadio’r ferch oedd yn cadw’r drws i adael Pedr i mewn. Ond meddai hi wrth Pedr, “Onid wyt ti’n un o ddisgyblion y dyn yna?” Ond dyma Pedr yn ateb, “Nac ydw.” Roedd hi’n oer, ac roedd y gweithwyr a’r swyddogion diogelwch yn sefyll o gwmpas tân golosg roedden nhw wedi’i gynnau i gadw’n gynnes. Felly dyma Pedr hefyd yn mynd i sefyll gyda nhw i gadw’n gynnes. Yn y cyfamser, roedd Iesu’n cael ei groesholi gan yr archoffeiriad am ei ddisgyblion ac am beth roedd yn ei ddysgu. “Dw i wedi bod yn siarad yn gwbl agored,” meddai Iesu. “Rôn i bob amser yn dysgu yn y synagogau neu yn y deml, lle roedd y bobl yn cwrdd. Doedd gen i ddim cyfrinachau, felly pam wyt ti’n fy holi i? Hola’r bobl oedd yn gwrando arna i. Maen nhw’n gwybod beth ddwedais i.” Pan atebodd Iesu felly dyma un o’r swyddogion oedd yno yn ei daro ar draws ei wyneb. “Ai dyna sut wyt ti’n ateb yr archoffeiriad!” meddai. “Os dwedais i rywbeth o’i le,” meddai Iesu, “dywed wrth bawb beth. Ond os oedd beth ddwedais i yn iawn, pam wnest ti fy nharo i?” Yna, yn dal wedi’i rwymo, anfonodd Annas e at Caiaffas yr archoffeiriad. Tra oedd Simon Pedr yn sefyll wrth y tân yn cadw’n gynnes, gofynnwyd iddo eto, “Wyt ti ddim yn un o’i ddisgyblion e?” Ond gwadu wnaeth Pedr, “Nac ydw,” meddai. Wedyn dyma un o weithwyr yr archoffeiriad yn ei herio (perthynas i’r dyn oedd Pedr wedi torri ei glust i ffwrdd), “Wnes i ddim dy weld di gydag e yn yr ardd?” Ond gwadu wnaeth Pedr eto, a’r foment honno dyma’r ceiliog yn canu.