Eseia 52:1-12

Deffra! Deffra! Dangos dy nerth, Seion! Gwisga dy ddillad hardd, Jerwsalem, y ddinas sanctaidd! Fydd y paganiaid aflan sydd heb eu henwaedu byth yn dod i mewn i ti eto. Cod ar dy draed, ac ysgwyd y llwch oddi arnat, eistedd ar dy orsedd, Jerwsalem! Tynna’r gefynnau oddi am dy wddf Seion, y gaethferch hardd! Dyma mae’r ARGLWYDD yn ei ddweud: “Cawsoch eich gwerthu am ddim, a fydd arian ddim yn eich rhyddhau chi.” Dyma mae’r Meistr, yr ARGLWYDD, yn ei ddweud: “I ddechrau, aeth fy mhobl i fyw dros dro yn yr Aifft; ac wedyn dyma Asyria yn eu gormesu nhw. Felly, beth sy’n digwydd yma?” –meddai’r ARGLWYDD. “Mae fy mhobl wedi’u cipio i ffwrdd am ddim rheswm, ac mae’r rhai sy’n eu rheoli yn gwawdio.” –meddai’r ARGLWYDD. “Mae pethau drwg yn cael eu dweud amdana i drwy’r amser. Ond bryd hynny bydd fy mhobl yn fy nabod, ac yn gwybod mai fi ydy’r un sy’n dweud, ‘Dyma fi!’” Mae mor wych gweld negesydd yn dod dros y mynyddoedd yn cyhoeddi fod heddwch. Mae ganddo newyddion da – mae e’n cyhoeddi achubiaeth ac yn dweud wrth Seion, “Dy Dduw di sy’n teyrnasu!” Clyw! Mae’r rhai sy’n gwylio dy furiau yn galw; maen nhw’n gweiddi’n llawen gyda’i gilydd! Maen nhw’n gweld, o flaen eu llygaid, yr ARGLWYDD yn dod yn ôl i Seion. Gwaeddwch chithau hefyd, adfeilion Jerwsalem! Mae’r ARGLWYDD yn cysuro’i bobl ac yn mynd i ollwng Jerwsalem yn rhydd. Mae’r ARGLWYDD wedi dangos ei nerth i’r cenhedloedd i gyd, ac mae pobl o ben draw’r byd yn gweld ein Duw ni yn achub. Ewch! Ewch! I ffwrdd â chi! Peidiwch cyffwrdd dim byd aflan! Chi sy’n cario llestri’r ARGLWYDD, cadwch eich hunain yn lân wrth fynd allan oddi yno. Ond does dim rhaid i chi adael ar frys na dianc fel ffoaduriaid, achos mae’r ARGLWYDD yn mynd o’ch blaen chi, ac mae Duw Israel yn eich amddiffyn o’r tu cefn.