Eseia 33:1-24

Gwae ti’r dinistriwr sydd heb gael dy ddinistrio, ti’r bradwr sydd heb gael dy fradychu! Pan fyddi wedi gorffen dinistrio, cei di dy ddinistrio; pan fyddi wedi gorffen bradychu, cei di dy fradychu! O ARGLWYDD, bydd yn drugarog wrthon ni! Dŷn ni’n disgwyl amdanat ti. Bydd di yn nerth i ni yn y bore, ac achub ni pan dŷn ni mewn trwbwl. Pan wyt ti’n rhuo mae pobl yn ffoi! Pan wyt ti’n codi mae cenhedloedd yn gwasgaru! Mae’r cwbl maen nhw’n ei adael yn cael ei gasglu fel petai lindys neu haid o locustiaid wedi disgyn arno. Mae’r ARGLWYDD mor ardderchog! Mae’n byw yn yr uchelder! Mae’n llenwi Seion gyda chyfiawnder a thegwch. Fe sy’n rhoi sicrwydd iddi bob amser. Stôr helaeth o achubiaeth, doethineb, gwybodaeth, a pharch at yr ARGLWYDD – dyna’i drysor iddi. Gwrandwch! Mae eu harwr yn gweiddi y tu allan! Mae negeswyr heddwch yn wylo’n chwerw! Mae’r priffyrdd yn wag! Mae’r teithwyr wedi diflannu! Mae’r cytundebau wedi’u torri, a’r tystion yn cael eu dirmygu. Does dim parch at fywyd dynol. Y fath alar! Mae’r tir wedi darfod amdano! Mae Libanus yn crino a gwywo! Mae Saron fel tir anial, a Bashan a Carmel wedi colli eu dail. ARGLWYDD “Dw i’n mynd i godi nawr,” meddai’r ARGLWYDD, “dw i’n mynd i godi i fyny; cewch weld mor uchel ydw i! Dim ond us dych chi’n ei feichiogi; dim ond gwellt fydd yn cael ei eni! Mae eich ysbryd fel tân fydd yn eich dinistrio chi! Bydd eich pobl fel calch wedi’i losgi, neu ddrain wedi’u torri a’u rhoi ar dân. Chi sy’n bell i ffwrdd, gwrandwch beth dw i wedi’i wneud! A chi sy’n agos, gwelwch mor nerthol ydw i.” Mae pechaduriaid Seion wedi dychryn, Mae’r rhai annuwiol yn crynu mewn ofn. “Pwy all oroesi yn y tân dinistriol yma? Pwy all fyw gyda fflamau sydd byth yn diffodd?” Yr un sy’n gwneud beth sy’n iawn ac yn dweud y gwir, sy’n gwrthod elwa drwy dwyll, na derbyn breib, yn gwrthod gwrando ar gynllwyn i dywallt gwaed, ac yn cau ei lygaid rhag cael ei ddenu i wneud drwg. Person felly fydd yn saff rhag y cwbl, a chreigiau uchel yn gaer o’i gwmpas. Bydd bwyd yn cael ei roi i’w gynnal a bydd digonedd o ddŵr iddo. Byddi’n gweld brenin yn ei holl ysblander, a thir eang yn ymestyn i’r pellter. Byddi’n cofio am yr ofn a fu unwaith, “Ble mae’r un oedd yn cyfri’r trethi? Ble mae’r un oedd yn pwyso’r arian? Ble mae’r un oedd yn cyfri’r tyrau?” Fyddi di ddim yn gweld y bobl farbaraidd yna eto – yn siarad iaith doeddet ti ddim yn ei deall, ac yn paldaruo’n ddiystyr. Dychmyga Seion, dinas ein gwyliau crefyddol! Byddi’n gweld Jerwsalem fel lle tawel i fyw – pabell does dim rhaid ei phacio, gyda phegiau fydd neb yn eu tynnu byth eto, a rhaffau fydd byth yn torri. Bydd yr ARGLWYDD yno gyda ni yn ei fawredd! Ardal o afonydd a ffrydiau llydan yn llifo, ond heb longau sy’n cael eu rhwyfo na llongau hwylio mawr yn mynd heibio. Yr ARGLWYDD ydy’n barnwr ni, yr ARGLWYDD ydy’n llywodraethwr ni, yr ARGLWYDD ydy’n brenin ni – fe ydy’r un fydd yn ein hachub ni! Byddi’n cael dy ddarn o dir a fyddan nhw ddim yn gallu gosod eu polyn fflag na chodi eu baner yno. Bydd digonedd o ysbail i gael ei rhannu, a bydd hyd yn oed y cloff yn cael ei siâr. Fydd neb sy’n byw yno’n dweud, “Dw i’n sâl!” Bydd y bobl sy’n byw yno wedi cael maddeuant am bob bai.