Galatiaid 4:8-20

O’r blaen, cyn i chi ddod i wybod am Dduw roeddech chi’n gaeth i bwerau sy’n cael eu galw’n ‘dduwiau’ ond sydd ddim wir yn dduwiau. Ond bellach dych chi wedi cyfarfod, a dod i nabod, y gwir Dduw (er, Duw ddaeth i’ch cyfarfod chi go iawn). Felly pam dych chi eisiau troi’n ôl at y pethau hynny sydd mor wan a thila? Ydych chi eisiau cael eich caethiwo ganddyn nhw unwaith eto? Ydych chi’n meddwl mai cadw rhyw fân reolau am ddyddiau arbennig a misoedd a thymhorau’r gwyliau crefyddol blynyddol sy’n plesio Duw? Mae’n gwneud i mi deimlo mod i wedi gwastraffu f’amser gyda chi! Frodyr a chwiorydd, dw i’n erfyn arnoch chi i fyw’n rhydd o bethau felly, fel dw i’n gwneud. Dw i wedi dod fel un ohonoch chi. Dych chi erioed wedi gwneud dim drwg i mi o’r blaen. Gwyddoch mai salwch roddodd gyfle i mi gyhoeddi’r newyddion da i chi y tro cyntaf. A wnaethoch chi ddim gwneud hwyl am fy mhen i na ngwrthod i, er bod fy salwch yn demtasiwn i chi wneud hynny. Yn wir, ces i’r fath groeso gynnoch chi – fel petawn i’n angel oddi wrth Dduw, neu hyd yn oed y Meseia Iesu ei hun! Roeddech chi mor hapus! Beth sydd wedi digwydd? Dw i’n reit siŵr y byddech chi bryd hynny wedi tynnu’ch llygaid eich hunain allan a’u rhoi nhw i mi petai’n bosib. Ydw i bellach yn elyn i chi am fy mod i wedi dweud y gwir? Mae’r athrawon ffals yna mor awyddus i geisio’ch cael chi i’w dilyn nhw, ond dŷn nhw’n poeni dim am eich lles chi. Y cwbl maen nhw eisiau ydy’ch cael chi i dorri cysylltiad â ni, a dechrau eu cefnogi nhw. “Mae’n beth da ceisio pobl gyda’r bwriad o wneud lles iddyn nhw” – felly y dylai fod bob amser, nid dim ond pan dw i o gwmpas. Fy mhlant annwyl i – dw i’n teimlo fel mam yn cael poenau wrth eni plentyn, a fydd y poen ddim yn diflannu nes bydd bywyd y Meseia i’w weld yn eich bywydau chi. O! byddwn i’n rhoi unrhyw beth am gael bod acw gyda chi, er mwyn i chi glywed oddi wrth dôn fy llais sut dw i’n teimlo go iawn. Dw i wir yn poeni! – dw i ddim yn gwybod beth i’w wneud!