Chi’r gwŷr, dylech garu eich gwragedd yn union fel mae’r Meseia wedi caru’r eglwys. Rhoddodd ei fywyd yn aberth drosti, i’w chysegru hi a’i gwneud yn lân. Mae dŵr y bedydd yn arwydd o’r golchi sy’n digwydd drwy’r neges sy’n cael ei chyhoeddi. Mae’r Meseia am gymryd yr eglwys iddo’i hun fel priodferch hardd – heb smotyn na chrychni na dim arall o’i le arni – yn berffaith lân a di-fai. Dyna sut ddylai gwŷr garu eu gwragedd – fel eu cyrff eu hunain! Mae’r gŵr sy’n caru ei wraig yn ei garu ei hun! Dydy pobl ddim yn casáu eu cyrff eu hunain – maen nhw’n eu bwydo nhw a gofalu amdanyn nhw. A dyna sut mae’r Meseia yn gofalu am yr eglwys, gan ein bod ni’n wahanol rannau o’i gorff e. Mae’r ysgrifau sanctaidd yn dweud y peth fel hyn: “bydd dyn yn gadael ei dad a’i fam ac yn cael ei uno â’i wraig, a bydd y ddau yn dod yn un.” Mae rhyw wirionedd mawr yn guddiedig yma – sôn ydw i am berthynas y Meseia a’i eglwys.
Darllen Effesiaid 5
Rhanna
Cymharu Pob Fersiwn: Effesiaid 5:25-32
Cadwa, darllena all-lein, gwylia glipiau dysgu, a mwy!
Gartref
Beibl
Cynlluniau
Fideos