Effesiaid 4:14-21

Dim plantos bach fyddwn ni, yn cael ein taflu yn ôl ac ymlaen gan y tonnau, a’n chwythu yma ac acw gan bob awel sy’n dod heibio. Fyddwn ni ddim yn newid ein meddyliau bob tro mae rhywun yn dweud rhywbeth newydd, neu’n cael ein twyllo gan bobl slei sy’n gwneud i gelwydd swnio fel petai’n wir. Na, wrth gyhoeddi beth sy’n wir mewn cariad, byddwn ni’n tyfu’n debycach bob dydd i’r Pen, sef y Meseia. Y pen sy’n gwneud i’r corff weithio a thyfu. Fel mae pob rhan o’r corff wedi’i weu i’w gilydd, a’r gewynnau’n dal y cwbl gyda’i gilydd, mae’r eglwys yn tyfu ac yn cryfhau mewn cariad wrth i bob rhan wneud ei gwaith. Felly gyda’r awdurdod mae’r Arglwydd ei hun wedi’i roi i mi, dw i’n dweud wrthoch chi, ac yn mynnu hyn: peidiwch byw fel mae’r paganiaid di-gred yn byw. Dŷn nhw’n deall dim – maen nhw yn y tywyllwch! Maen nhw wedi’u gwahanu oddi wrth y bywyd sydd gan Dduw i’w gynnig am eu bod nhw’n gwrthod gwrando. Maen nhw’n ystyfnig! Does dim byd yn codi cywilydd arnyn nhw. Dŷn nhw’n gwneud dim byd ond byw’n anfoesol a gadael i’w chwantau mochaidd gael penrhyddid llwyr. Ac maen nhw eisiau mwy a mwy drwy’r adeg. Dim felly dych chi wedi dysgu byw wrth edrych ar y Meseia – os mai fe ydy’r un dych chi wedi’ch dysgu i’w ddilyn. Yn Iesu mae dod o hyd i’r gwir.