Pregethwr 2:1-11

Meddyliais, “Reit, dw i’n mynd i weld beth sydd gan bleser i’w gynnig!” Ond wedyn dod i’r casgliad mai nid dyna’r ateb chwaith. “Mae byw dim ond i gael hwyl a sbri yn hurt!” meddwn i. Ac am fyw i bleser, dwedais, “Beth ydy’r pwynt?” Dyma fi’n ceisio gweld fyddai codi’r galon gyda gwin, nes dechrau actio’r ffŵl, yn ateb. Ceisio bod yn ddoeth oeddwn i. Rôn i eisiau gweld a oedd hynny’n beth da i bobl ei wneud yn yr amser byr sydd ganddyn nhw ar y ddaear. Wedyn dyma fi’n casglu mwy a mwy o eiddo. Dyma fi’n adeiladu tai i mi fy hun, ac yn plannu gwinllannoedd. Dyma fi’n cynllunio gerddi a pharciau brenhinol i mi fy hun, ac yn plannu pob math o goed ffrwythau ynddyn nhw. Yna adeiladu pyllau dŵr – digon i ddyfrio’r holl goed oedd gen i’n tyfu. Prynais weithwyr i mi fy hun – dynion a merched, ac roedd gen i weision eraill oedd wedi’u geni yn y tŷ brenhinol. Roedd gen i fwy o wartheg a defaid nag unrhyw un oedd wedi bod yn Jerwsalem o mlaen i. Dyma fi’n casglu arian ac aur i mi fy hun hefyd, a thrysorau gwerthfawr brenhinoedd a thaleithiau eraill. Roedd gen i gantorion (dynion a merched) i’m difyrru, a digonedd o bleser rhywiol – harîm o ferched hardd. Oedd, roedd gen i fwy o gyfoeth nag unrhyw un oedd wedi bod o mlaen i yn Jerwsalem. Ond yn dal i geisio bod yn ddoeth. Rôn i’n cael beth bynnag oedd yn cymryd fy ffansi. Rôn i’n gallu profi pob pleser, fel y mynnwn i. Rôn i’n mwynhau’r gwaith caled, a dyna oedd fy ngwobr i am fy ymdrech. Ond yna dechreuais feddwl am y cwbl roeddwn i wedi’i gyflawni, a’r holl ymdrech oedd wedi mynd i mewn i gael popeth oedd gen i – a dod i’r casgliad ei fod yn gwneud dim sens, a bod y cwbl fel ceisio rheoli’r gwynt. Beth mae rhywun yn ei ennill yn y pen draw?