2 Samuel 12:19-25

Ond pan sylwodd Dafydd fod ei swyddogion yn sibrwd, roedd yn amau fod y plentyn wedi marw. Felly gofynnodd iddyn nhw, “Ydy’r plentyn wedi marw?” A dyma nhw’n ateb, “Ydy, mae wedi marw.” Yna dyma Dafydd yn codi oddi ar lawr, yn ymolchi, rhoi olew ar ei wyneb a newid ei ddillad. Aeth i babell yr ARGLWYDD i addoli. Wedyn aeth yn ôl adre i’r palas a bwyta pryd o fwyd. A dyma’i swyddogion yn gofyn iddo, “Pam wyt ti’n ymddwyn fel yma? Pan oedd y plentyn yn dal yn fyw roeddet ti’n crio ac yn ymprydio. Ond nawr mae’r plentyn wedi marw dyma ti’n codi ac yn bwyta!” Atebodd Dafydd, “Tra oedd y plentyn yn dal yn fyw rôn i’n ymprydio ac yn crio. Rôn i’n meddwl, ‘Pwy a ŵyr? falle y byddai’r ARGLWYDD yn tosturio ac yn gadael i’r plentyn fyw.’ Ond nawr mae e wedi marw. Does dim pwynt gwrthod bwyd bellach. Alla i ddim dod ag e’n ôl. Bydda i’n mynd ato fe, ond wnaiff e ddim dod yn ôl ata i.” Yna dyma Dafydd yn mynd i gysuro ei wraig, Bathseba. Cysgodd gyda hi a chael rhyw gyda hi. Cafodd hi fab iddo, a dyma nhw’n ei alw yn Solomon. Roedd yr ARGLWYDD yn caru’r plentyn, a dyma fe’n rhoi neges drwy’r proffwyd Nathan yn dweud y dylai gael ei alw’n Iedidia, sef “Mae’r ARGLWYDD yn ei garu.”

Cynlluniau Darllen am ddim a Defosiynau yn ymwneud â 2 Samuel 12:19-25