2 Corinthiaid 8:1-7

Dw i eisiau dweud wrthoch chi, frodyr a chwiorydd, am y ddawn o haelioni mae Duw wedi’i rhoi i’r eglwysi yn nhalaith Macedonia. Er eu bod nhw wedi bod drwy amser caled ofnadwy, roedd eu llawenydd nhw’n gorlifo yng nghanol tlodi eithafol. Buon nhw’n anhygoel o hael! Dw i’n dweud wrthoch chi eu bod nhw wedi rhoi cymaint ag oedden nhw’n gallu ei fforddio – do, a mwy! Nhw, ohonyn nhw’u hunain, oedd yn pledio’n daer arnon ni am gael y fraint o rannu yn y gwaith o helpu Cristnogion Jerwsalem. Dyma nhw’n gwneud llawer mwy nag oedden ni’n ei ddisgwyl, drwy roi eu hunain yn y lle cyntaf i’r Arglwydd, ac wedyn i ninnau hefyd. Dyna’n union oedd Duw eisiau iddyn nhw ei wneud! I hyn dw i’n dod: dw i wedi annog Titus, gan mai fe ddechreuodd y gwaith da yma yn eich plith chi, i’ch helpu chi i orffen eich rhan chi yn y gwaith. Mae gynnoch chi fwy na digon o ddoniau – ffydd, siaradwyr da, gwybodaeth, brwdfrydedd, a chariad aton ni. Felly gwnewch yn siŵr eich bod chi ar y blaen wrth roi’n hael hefyd.

Cynlluniau Darllen am ddim a Defosiynau yn ymwneud â 2 Corinthiaid 8:1-7