2 Corinthiaid 12:5-10

Dw i’n fodlon brolio am y person hwnnw, ond wna i ddim brolio amdana i fy hun – dim ond am beth sy’n dangos mod i’n wan. Gallwn i ddewis brolio, a fyddwn i ddim yn actio’r ffŵl taswn i yn gwneud hynny, achos byddwn i’n dweud y gwir. Ond dw i ddim am wneud hynny, rhag i rywun feddwl yn rhy uchel ohono i – mwy na beth ddylen nhw. Dw i eisiau i’w barn nhw amdana i fod yn seiliedig ar beth maen nhw wedi fy ngweld i’n ei wneud neu’n ei ddweud. Ond dw i wedi gorfod dioddef poenau corfforol (rhag i mi droi’n greadur rhy falch am fod Duw wedi datguddio pethau rhyfeddol i mi). Mae Satan wedi cael anfon negesydd i’m ffistio i. Dw i wedi pledio ar i’r Arglwydd ei symud, do, dair gwaith, ond ei ateb oedd, “Mae fy haelioni i’n hen ddigon i ti. Mae fy nerth i’n gweithio orau mewn gwendid.” Felly dw i’n hapus iawn i frolio am beth sy’n dangos mod i’n wan, er mwyn i nerth y Meseia ddal i weithio trwof fi. Ydw, dw i’n falch fy mod i’n wan, yn cael fy sarhau, yn cael amser caled, yn cael fy erlid, ac weithiau’n anobeithio, er mwyn y Meseia. Achos pan dw i’n wan, mae gen i nerth go iawn.