1 Ioan 5:1-12

Mae pawb sy’n credu mai Iesu ydy’r Meseia wedi cael eu geni’n blant i Dduw, ac mae pawb sy’n caru’r Tad yn caru ei blentyn hefyd. Dŷn ni’n gwybod ein bod yn caru plant Duw os ydyn ni’n caru Duw ac yn gwneud beth mae’n ei ddweud. Mae caru Duw yn golygu bod yn ufudd iddo, a dydy hynny ddim yn anodd, am fod plant Duw yn ennill y frwydr yn erbyn y byd. Credu sy’n rhoi’r fuddugoliaeth yna i ni! Pwy sy’n llwyddo i ennill y frwydr yn erbyn y byd? Dim ond y rhai sy’n credu mai Iesu ydy Mab Duw. Iesu Grist – daeth yn amlwg pwy oedd pan gafodd ei fedyddio â dŵr, a phan gollodd ei waed ar y groes. Nid dim ond y dŵr, ond y dŵr a’r gwaed. Ac mae’r Ysbryd hefyd yn tystio i ni fod hyn yn wir, am mai’r Ysbryd ydy’r gwir. Felly dyna dri sy’n rhoi tystiolaeth: yr Ysbryd, dŵr y bedydd a’r gwaed ar y groes; ac mae’r tri yn cytuno â’i gilydd. Dŷn ni’n derbyn tystiolaeth pobl, ond mae tystiolaeth Duw cymaint gwell! Dyma’r dystiolaeth mae Duw wedi’i roi am ei Fab! Mae pawb sy’n credu ym Mab Duw yn gwybod fod y dystiolaeth yn wir. Ond mae’r rhai sy’n gwrthod credu Duw yn gwneud Duw ei hun yn gelwyddog, am eu bod wedi gwrthod credu beth mae Duw wedi’i dystio am ei Fab. A dyma’r dystiolaeth: mae Duw wedi rhoi bywyd tragwyddol i ni, ac mae’r bywyd hwn i’w gael yn ei Fab. Felly os ydy’r Mab gan rywun, mae’r bywyd ganddo; ond does dim bywyd gan y rhai dydy’r Mab ddim ganddyn nhw.