1 Cronicl 29:1-20

Dyma’r Brenin Dafydd yn dweud wrth y gynulleidfa: “Llanc ifanc dibrofiad ydy fy mab Solomon, yr un mae Duw wedi’i ddewis i wneud hyn. Mae’r dasg o’i flaen yn un fawr, achos nid adeilad i ddyn fydd hwn, ond i’r ARGLWYDD Dduw. Dw i wedi gwneud fy ngorau glas i ddarparu popeth sydd ei angen i wneud y gwaith – aur, arian, pres, haearn a choed, heb sôn am lot fawr o feini gwerthfawr, fel onics (a morter glas i’w gosod nhw a’r meini eraill), gemau gwerthfawr o bob math, a marmor. Ond dw i hefyd am gyfrannu fy holl drysorau personol tuag at y gwaith, am fod teml Dduw mor bwysig yn fy ngolwg i. Bydd hyn yn ychwanegol at bopeth arall dw i wedi’i ddarparu ar gyfer y gwaith. Mae’n cynnwys mwy na 100 tunnell o aur Offir a dros 250 tunnell o arian coeth, i orchuddio waliau’r adeilad, a’r gwaith arall sydd i’w wneud gan y crefftwyr. Felly pwy arall sydd am gyfrannu heddiw tuag at adeiladu teml Dduw?” Dyma benaethiaid y teuluoedd, arweinwyr y llwythau, capteiniaid yr unedau o fil ac o gant, a’r swyddogion oedd yn arolygu gwaith y brenin yn cyfrannu at y gwaith. Dyma gafodd ei roi ganddyn nhw: dros 180 tunnell o aur, 10,000 o ddarnau aur, 375 tunnell o arian, a 3,750 tunnell o haearn. Dyma pawb yn cyfrannu eu gemau gwerthfawr i drysordy teml yr ARGLWYDD hefyd, oedd dan ofal Iechiel o deulu Gershon. Roedd pawb wrth eu boddau fod cymaint wedi’i gasglu, a bod pawb wedi bod mor barod i roi. Roedd y Brenin Dafydd hefyd wrth ei fodd. ARGLWYDD Dyma Dafydd yn moli’r ARGLWYDD o flaen y gynulleidfa gyfan: “O ARGLWYDD, Duw ein tad Israel, rwyt ti’n haeddu dy fendithio am byth bythoedd! O ARGLWYDD, ti ydy’r Duw mawr, cryf, godidog, ac enwog sy’n teyrnasu dros bopeth yn y nefoedd a’r ddaear! Ti ydy’r un sy’n ben ar y cwbl i gyd! Oddi wrthot ti mae pob cyfoeth ac anrhydedd yn dod, achos ti sy’n rheoli’r cwbl i gyd. Gen ti mae pob cryfder a nerth, a ti sy’n rhoi nerth i bobl, ac yn eu gwneud nhw’n enwog. Diolch i ti ein Duw! Dŷn ni’n moli dy enw bendigedig di! “Ond pwy ydw i, a phwy ydy fy mhobl i, ein bod ni’n gallu cyfrannu fel yma? Y gwir ydy, oddi wrthot ti mae popeth yn dod yn y pen draw. Dŷn ni ddim ond yn rhoi yn ôl i ti beth sydd biau ti. O dy flaen di, dŷn ni fel ffoaduriaid yn crwydro, fel ein hynafiaid. Mae’n hamser ni ar y ddaear yma yn pasio heibio fel cysgod. Does dim byd sicr amdano. O ARGLWYDD ein Duw, dŷn ni wedi casglu’r holl gyfoeth yma i adeiladu teml i ti a dy anrhydeddu di, ond ti sydd wedi’i roi e i gyd mewn gwirionedd; ti sydd biau’r cwbl. Dw i’n gwybod, O Dduw, dy fod ti’n gwybod beth sydd ar feddwl rhywun, ac yn falch pan mae rhywun yn onest. Ti’n gwybod mod i’n gwneud hyn am resymau da, a dw i wedi gweld y bobl yma’n cyfrannu’n frwd ac yn llawen. O ARGLWYDD, Duw ein hynafiaid, Abraham, Isaac ac Israel, gwna i dy bobl bob amser fod eisiau gwneud beth ti’n ddweud. Gwna nhw’n hollol ffyddlon i ti. A gwna fy mab Solomon yn awyddus i ufuddhau i dy orchmynion, rheolau a gofynion, a gorffen adeiladu y deml yma dw i wedi gwneud y paratoadau ar ei chyfer.” Yna dyma Dafydd yn annerch y gynulleidfa: “Bendithiwch yr ARGLWYDD eich Duw!” A dyma’r gynulleidfa gyfan yn moli’r ARGLWYDD, Duw eu hynafiaid. A dyma nhw’n plygu i lawr yn isel o flaen yr ARGLWYDD a’r brenin.