Rhufeiniaid 3
3
1Pa ragoriaeth, gàn hyny, sydd i’r Iuddew? neu pa fudd sydd o’r enwaediad?
2Llawer, yn mhob ystyr: yn bènaf, oherwydd darfod ymddiried iddynt hwy am Oraglau Duw.
3Oblegid beth os annghredodd rhai, – oni wna eu hannghrediniaeth hwy ddiddymu ffyddlondeb Duw?
4Na ato Duw. Ond bydded Duw yn eirwir, a phob dyn yn gelwyddog; megys y mae yn ysgrifenedig, “Fel yth gyfiawnâer yn dy eiriau, ac y gorfyddit pan farnech.”
5Eithr os yw ein hannghyfiawnder ni yn arddangos cyfiawnder Duw, pa beth á ddywedwn? Onid annghyfiawn yw Duw, yr hwn sydd yn dwyn arnom ddigofaint? (Yn ol dull dynion yr wyf yn dywedyd.)
6Na ato Duw: os yn amagen, pa fodd y barna Duw y byd?
7-8Eto, os bu gwirionedd Duw, drwy fy nghelwydd i, yn helaethach iddei ogoniant ef, paham ym collfernir innau eto megys pechadur, – a nid am i ni wneuthur drwg fel y del daioni, megys ein ceblir, a megys y dywed rhai ein bod yn dysgu, – y rhai y mae eu colledigaeth yn gyfiawn?
9-20Beth, ynte? A ydym ni yn rhagori?
Nac ydym ddim. Canys ni á brofasom o’r blaen bod pawb, yn Iuddewon a Chenedloedd, dàn bechod. Megys y mae yn ysgrifenedig, “Nid oes neb cyfiawn; nae oes un. Nid oes neb yn deall; nid oes neb yn ceisio Duw. Gŵyrasant oll: aethant i gyd yn anfuddiol. Nid oes neb yn gwneuthur daioni; nac oes, cymaint ag un. Bedd agored yw eu ceg; â’u tafodau y gwnaethant ddichell; gwenwyn asbiaid sy dàn eu gwefusau: y rhai y mae eu genau yn llawn melldith a chwerwedd. Buan yw eu traed i dywallt gwaed. Dystryw ac aflwydd sydd yn eu ffyrdd; ond ffordd tangnefedd nid adnabuant. Nid oes ofn Duw o flaen eu llygaid.” Yn awr, ni á wyddom am ba bethau bynag y mae y gyfraith yn eu dywedyd, mai wrth y rhai sy dàn y gyfraith y mae hi yn eu dywedyd; fel y cauer pob genau, ac y byddai yr holl fyd yn agored i gosbedigaeth gèr bron Duw. Am hyny, drwy gyfraith gweithredoedd, ni chyfiawnêir un cnawd yn ei olwg ef; canys drwy gyfraith y mae adnabod pechod.
21-31Eithr yr awrhon, yr eglurwyd cyfiawnâad yr hwn sydd o Dduw, heb gyfraith, yn cael dwyn tystiolaeth iddo gàn y gyfraith a’r proffwydi: sef cyfiawnâad yr hwn sydd o Dduw, drwy ffydd yn Iesu Grist, i bawb, ac àr bawb à gredant; canys nid oes gwahaniaeth. Oblegid pawb, wedi pechu a myned yn ol am ogoniant Duw, á gyfiawnêir yn rad drwy ei radioni ef, drwy y prynedigaeth sydd yn Nghrist Iesu: yr hwn á osododd Duw allan yn gymmodfa drwy ffydd yn ei waed ef, èr arddangosiad o’i gyfiawnder ei hun wrth fyned heibio i’r pechodau à wnaethid o’r blaen, drwy ddyoddefgarwch Duw: èr arddangosiad, hefyd, o’i gyfiawnder y pryd hwn, fel y byddai efe yn gyfiawn pan yn cyfiawnâu y neb sydd o ffydd Iesu. Pa le, gàn hyny, y mae y gorfoledd? Efe á gauwyd allan. Drwy ba gyfraith? ai cyfraith gweithredoedd? Nage; ond drwy gyfraith ffydd. Yr ydym yn penderfynu, gàn hyny, mai drwy ffydd y cyfiawnêir dyn yn annibynol àr gyfraith gweithredoedd. Ai i’r Iuddewon y mae efe yn Duw yn unig, a nid i’r Cenedloedd hefyd? Ië, i’r Cenedloedd hefyd. Gan mai un Duw sydd, efe á gyfiawnâa yr enwaediad wrth ffydd, a’r dienwaediad drwy y ffydd. A ydym ni, wrth hyny, yn gwneuthur cyfraith yn ddiddefnydd drwy y ffydd? Na ato Duw: eithr yr ydym yn cadarnâu cyfraith.
Dewis Presennol:
Rhufeiniaid 3: CJW
Uwcholeuo
Rhanna
Copi
Eisiau i'th uchafbwyntiau gael eu cadw ar draws dy holl ddyfeisiau? Cofrestra neu mewngofnoda
Yr Oraclau Bywiol gan John Williams 1842. Cafodd y testun ei ddigideiddio gan Gymdeithas y Beibl yn 2021.