Mark 9
9
PENNOD IX.
Gwedd-newidiad yr Iesu. Efe yn dysgu ei ddisgyblion ynghŷlch dyfodiad Elïas: yn bwrw allan yspryd mud a byddar: yn rhag-fynegi ei farwolaeth a’i adgyfodiad; yn annog ei ddisgyblion i ostyngeiddrwydd.
1AC efe a ddywedodd wrthynt, Yn wir yr wyf yn dywedyd i chwi, fod rhai yn sefyll yma, ni phrofant angau, hyd oni welont freniniaeth Duw wedi dyfod mewn nerth. 2Ac wedi chwe diwrnod, y cymmerth yr Iesu Pedr, ac Iakob ac Ioan, ac a’u dug hwynt i fynydd uchel, o’r neilldu: ac efe a wedd-newidiwyd yn eu gŵydd hwynt. 3A’i ddillad ef a aethant yn ddisglair, yn gannaid iawn fel eira; y fath ni fedr un pannwr ar y ddaear eu cannu. 4Ac fe ymddangosodd iddynt Elïas, gyd â Moses: ac yr oeddynt yn ymddiddan â’r Iesu. 5A Phedr a attebodd ac a ddywedodd wrth yr Iesu, Athraw, da yw i ni fod yma: gwnawn dair pabell; un i ti, ac un i Moses, ac un i Elïas. 6Canys ni’s gwyddai beth yr oedd yn ei ddywedyd: oblegid yr oeddynt wedi dychrynu. 7A daeth cwmmwl yn cysgodi drostynt; a llef a ddaeth allan o’r cwmmwl, yn ddywedyd, Hwn yw fy anwyl Fab; gwrandêwch ef. 8Ac yn ddisymmwth, pan edrychasant o amgylch, ni welsant neb mwy, ond yr Iesu yn unig gyd â hwynt. 9A phan oeddynt yn dyfod i wared o’r mynydd, efe a orchymynodd iddynt na ddangosent i neb y pethau a welsent, hyd pan adgyfodai Mab y dyn o feirw. 10A hwy a gadwasant y gair gyd â hwynt eu hunain, gan gyd-ymholi beth yw yr adgyfodi o feirw. 11A hwy a ofynasant iddo, gan ddywedyd, Paham y dywed yr ysgrifenyddion, fod yn rhaid i Elïas ddyfod yn gyntaf? 12Ac efe a attebodd ac a ddywedodd wrthynt, Elïas yn ddiau gan ddyfod yn gyntaf a edfryd bob peth; a’r modd yr ysgrifenwyd am Fab y dyn, y dioddefai lawer o bethau, ac y dirmygid ef. 13Eithr yr wyf yn dywedyd i chwi, ddyfod Elïas yn ddïau, a gwneuthur o honynt iddo yr hyn a fynnasant, fel yr ysgrifenwyd am dano. 14A phan ddaeth efe at ei ddisgyblion, efe a welodd dyrfa fawr yn eu cylch hwynt, a’r ysgrifenyddion yn cydymholi â hwynt. 15Ac yn ebrwydd yr holl dyrfa, pan ganfuant ef, a ddychrynasant, a chan redeg atto, a’i cyfarchasant ef. 16Ac efe a ofynodd i’r ysgrifenyddion, Pa gyd-ymholi yr ydych a hwynt? 17Ac un o’r dyrfa a attebodd ac a ddywedodd, Athraw, mi a ddygais fy mab attat, ag yspryd mud ynddo: 18A pha le bynnag y cymmero ef, efe a’i rhwyga; ac yntau a fwrw ewŷn, ac a ysgyrnyga ddannedd, ac y mae yn dihoeni: ac mi a ddywedais wrth dy ddisgyblion ar iddynt ei fwrw ef allan; ac ni’s gallasent. 19Ac efe a attebodd iddynt, ac a ddywedodd, O genhedlaeth angrhedadwy, pa hŷd y byddaf gyd â chwi? pa hŷd y goddefaf chwi? dygwch ef attaf fi. 20A hwy a’i dygasant ef atto. A phan welodd ef, yn y man yr yspryd a’i drylliodd ef; a chan syrthio ar y ddaear, efe a ymdreiglodd, dan falu ewŷn. 21A gofynodd yr Iesu i’w dad ef, Beth sydd o amser er pan ddarfu fel hyn iddo? Yntau a ddywedodd, Er yn blentyn. 22A mynych y taflodd efe ef yn tân, ac i’r dyfroedd, fel y difethai efe ef: ond os gelli di ddim, cymmorth ni, gan dosturio wrthym. 23A’r Iesu a ddywedodd wrtho, Os gelli di gredu, pob peth a all fod i’r neb a gredo. 24Ac yn y fan tad y bachgen, dan lefain ac wylofain, a ddywedodd, Yr wyf fi yn credu, O Arglwydd; cymmorth fy anghrediniaeth i. 25A phan welodd yr Iesu fod y dyrfa yn cyd-redeg atto, efe a geryddodd yr yspryd aflan, gan ddywedyd wrtho, Tydi yspryd mud a byddar, yr wyf fi yn gorchymyn i ti, Dyred allan o hono, ac na ddos mwy iddo ef. 26Ac wedi i’r yspryd lefain, a dryllio llawer arno ef, efe a aeth allan: ac yr oedd efe fel un marw, fel y dywedodd llawer ei farw ef. 27A’r Iesu a’i cymmerodd ef erbyn ei law, ac a’i cyfododd; ac efe a safodd i fynu. 28Ac wedi iddo fyned i mewn i’r tŷ, ei ddisgyblion a ofynasant iddo o’r neilldu, Paham na allem ni ei fwrw ef allan? 29Ac efe a ddywedodd wrthynt, Y rhyw hwn ni all er dim ddyfod allan, ond trwy weddi ac unpryd. 30Ac wedi ymadael oddi yno, hwy a ymdeithiasant trwy Galilaia: ac ni fynnai efe i neb wybod. 31Canys yr oedd efe yn dysgu ei ddisgyblion, ac yn dywedyd wrthynt, Y traddodid Mab y dyn i ddwylaw dynion, ac y lladdent ef; ac wedi ei ladd, yr adgyfodai y trydydd dydd. 32Ond nid oeddynt hwy yn deall yr ymadrodd, ac yr oeddynt yn ofni gofyn iddo, 33Ac efe a ddaeth i Kapernaum: a phan oedd efe yn y tŷ, efe a ofynodd iddynt, Beth yr oeddych yn ymddadleu yn eich plith eich hunain ar y ffordd? 34Ond hwy a dawsant â son: canys ymddadleuasent â’u gilydd ar y ffordd, pwy a fyddai fwyaf. 35Ac efe a eisteddodd, ac a alwodd y deuddeg, ac a ddywedodd wrthynt, Os myn neb fod yn gyntaf, efe a fydd olaf o’r cwbl, a gweinidog i bawb. 36Ac efe a gymmerth blentyn, ac a’i gosododd ef yn eu canol hwynt: ac wedi iddo ei gymmeryd ef yn ei freichiau, efe a ddywedodd wrthynt, 37Pwy bynnag a dderbynio un o’r cyfryw blant yn fy enw i, sydd yn fy nerbyn i; a phwy bynnag a’m derbyn i, nid myfi y mae yn ei dderbyn, ond yr hwn a’m danfonodd i. 38Ac Ioan a’i hattebodd ef, gan ddywedyd, Athraw, ni a welsom un yn bwrw allan gythreuliaid yn dy enw di, yr hwn nid yw yn ein dilyn ni; ac ni a waharddasom iddo, am nad yw yn ein dilyn ni. 39A’r Iesu a ddywedodd, Na waharddwch iddo; canys nid oes neb a wna wyrthiau yn fy enw i, ac a all yn y fan roi drygair i mi. 40Canys y neb nid yw i’n herbyn, sydd o’n plaid ni. 41Canys pwy bynnag a roddo i chwi i’w yfed gwppanaid o ddwfr yn fy enw i, am eich bod yn perthyn i Grist, yn wir meddaf i chwi, Ni chyll efe ei wobr. 42A phwy bynnag a rwystro un o’r rhai bychain hyn sydd yn credu ynof fi, gwell yw iddo gael maen melin o amgylch ei wddf, a’i daflu i’r môr. 43Ac os dy law a’th rwystra, tor hi ymaith: gwell yw i ti fyned i mewn i’r bywyd yn anafus, nag â dwy law gennyt fyned i’r floeddgar dyffryn, i’r tân anniffoddadwy: 44Lle nid yw eu pryf hwy yn marw, na’r tân yn diffodd. 45Ac os dy droed â’th rwystra, tor ef ymaith: gwell yw iti fyned i mewn i’r bywyd yn gloff, nag â dau droed gennyt dy daflu i’r floeddgar deiffryn, i’r tân anniffoddadwy: 46Lle nid yw eu pryf hwynt yn marw, na’r tân yn diffodd. 47Ac os dy lygad â’th rwystra, bwrw ef ymaith: gwell yw i ti fyned i mewn i freniniaeth Duw yn un-llygeidiog, nag â dau lygad gennyt dy daflu i dân i’r floeddgar dyffryn: 48Lle nid yw eu pryf hwy yn marw, na’r tân yn diffodd. 49Canys pob un a helltir â thân, a phob aberth a helltir â halen. 50Da yw yr halen: ond os bydd yr halen yn ddihâllt, â pha beth yr helltwch ef? Bid gennych halen ynoch eich hunain, a byddwch heddychlon â’ch gilydd.
Dewis Presennol:
Mark 9: JJCN
Uwcholeuo
Rhanna
Copi
Eisiau i'th uchafbwyntiau gael eu cadw ar draws dy holl ddyfeisiau? Cofrestra neu mewngofnoda
Y Cyfammod Newydd gan John Jones. Argraffwyd gan John Williams, Llundain 1808. Cafodd y testun ei ddigideiddio gan Gymdeithas y Beibl yn 2021.