Matthaw 27
27
PENNOD XXVII.
Rhoddi Crist yn rhwym at Pilatus. Iudas yn ymgrogi. Pilatus, wedi ei rybuddio gan ei wraig, yn golchi ei ddwylaw. Rhyddhâu mab Abbas, Coroni Crist â drain, a’i groes-hoelio: yntau yn marw: ei gladdu ef. Selio a gwylio ei fêdd ef.
1A GWEDI iddi ddyddhai, cydymgynghorodd yr holl arch-offeiriaid, a henuriaid y bobl, yn ngylch yr Iesu, fel y rhoddent ef i farwolaeth. 2Ac wedi iddynt ei rwymo, hwy a’i dygasant ef ymaith, ac a’i traddodasant ef i Pontius Pilatus y llywodraethwr. 3Yna pan welai Iudas, yr hwn a’i bradychodd ef, ddarfod ei gyhuddio ef, bu edifar ganddo, ac a ddug drachefn y deg dryllin ar hugain arian i’r arch-offeiriaid a’r henuriaid, 4Gan ddywedyd, Pechais, gan traeddodi gwaed gwirion. Hwythau a ddywedasant, Pa beth yw hynny i ni? edrych di am hynny. 5Ac wedi iddo daflu yr arian yn y deml, efe a ymadawodd, ac a aeth ac a ymdagodd. 6A’r arch-offeiriaid a gymmerasant yr arian, ac a ddywedasant, Nid cyfreithlawn i ni eu bwrw hwynt yn y drysorfa, canys gwerth gwaed ydyw. 7Ac wedi iddynt gyd-ymgynghori, hwy a brynasant â hwynt faes y crochenydd, yn gladdfa i ddieithriaid. 8Am hyn y galwyd y maes hwnnw, Maes y gwaed, hyd heddyw. 9(Yna y cyflawnwyd yr hyn a ddywedwyd trwy Zachariah y prophwyd, gan ddywedyd, A hwy a gymmerasant y deg’ar hugain arian, pris y prisiedig, yr hwn a brynasant gan feibion Israel; 10Ac a’u rhoisant hwy am faes y crochenydd, megis y gosododd yr Arglwydd i mi.) 11A’r Iesu a safodd ger bron y llywodraethwr: a’r llywodraethwr a ofynodd iddo, gan ddywedyd, Ai ti yw, Brenin yr Iudaion? A’r Iesu a ddywedodd wrtho, Yr wyt ti yn dywedyd. 12A phan gyhuddid ef gan yr arch-offeiriaid a’r henuriaid, nid attebodd efe ddim. 13Yna y dywedodd Pilatus wrtho, Oni chlywi di faint o bethau y maent hwy yn eu tystiolaethu yn dy erbyn di? 14Ac nid attebodd efe iddo i un gair; fel y rhyfeddai y llywodraethwr yn fawr. 15Ac ar y wledd honno yr arferai y llywodraethwr ollwng yn rhŷdd i’r bobl un carcharwr, yr hwn a fynnent. 16Ac yna yr oedd ganddynt garcharwr hynod, a elwid Iesu fab#27.16 Gwel Michälis, v. 1, pp. 316, 516, gan Dr. Marsh, Esgob Llandâff: a Rosenmüller, Literatur der Biblischen, vol. 1, p. 233. Abbas. 17Wedi iddynt gan hynny ymgasglu ynghŷd, Pilatus a ddywedai wrthynt, Pa un a fynnwch i mi ei ollwng yn rhŷdd i chwi? Iesu fab Abbas, ai yr Iesu, yr hwn a elwir Crist? 18Canys efe a wyddai mai o genfigen y traddodasent ef. 19Ac efe yn eistedd ar yr-orsedd-faingc, ei wraig a ddanfonodd atto, gan ddywedyd, Na fydded i ti a wnelych â’r cyfiawn hwnnw: canys goddefais lawer heddyw mewn breuddwyd o’i achos ef. 20A’r arch-offeiriaid a’r henuriaid a gynhyrfasant y bobl, fel y gofynent fab Abbas, ac y difethent yr Iesu. 21A’r llywodraethwr a attebai ac a ddywedai wrthynt, Pa un o’r ddau a fynnwch i mi ei ollwng yn rhŷdd i chwi? Hwythau a ddywedasant, Mab Abbas. 22Pilatus a ddywedai wrthynt, Pa beth gan hynny a wnaf i’r Iesu, yr hwn a elwir Crist? Hwythau oll a ddywedasant wrtho, Croes-hoelier ef. 23A’r llywodraethwr a ddywedai, Ond pa ddrwg a wnaeth efe? Hwythau a lefasant yn fwy, gan ddywedyd, Croes-hoelier ef. 24A Philatus, pan welodd nad oedd dim yn tycio, ond yn hytrach bod cynnwrf, a gymmerth ddwfr, ac a olchodd ei ddwylaw ger bron y bobl, gan ddywedyd, Dieuog ydwyf fi oddi wrth waed y cyfiawn hwn: edrychwch chwi. 25A’r holl bobl a attebodd ac a ddywedodd, Bydded ei waed ef arnom ni, ac ar ein plant. 26Yna y gollyngodd efe fab Abbas yn rhŷdd iddynt: ond yr Iesu a fflangellodd efe, ac a’i rhoddes i’w groes-hoelio. 27Yna milwŷr y llywodraethwr a gymmerasant yr Iesu i’r lletyaeth, ac a gynnullasant atto yr holl fyddin. 28A hwy a’i diosgasant ef, ac a roisant am dano fantell goch. 29A chwedi iddynt blethu coron o ddrain, hwy a’i gosodasant ar ei ben ef, a chorsen yn ei law ddehau; ac a blygasant eu gliniau ger ei fron ef, ac a’i gwatwarasant, gan ddywedyd, Henffych well, brenin yr Iudaion. 30A hwy a boerasant arno, ac a gymmerasant y gorsen, ac a’i tarawsant ar ei ben. 31Ac wedi iddynt ei watwar, hwy a’i diosgasant ef o’r fantell, ac a’i gwisgasant a’i ddillad ei hun, ac a’i dygasant ef ymaith i’w groes-hoelio. 32Ac fel yr oeddynt yn myned allan, hwy a gawsant ddyn o Kyrene, a’i enw Simon; hwn a gymmellasant i ddwyn ei groes ef. 33A phan ddaethant i le a elwid Golgotha, sef, Lle y ben-glog, 34Hwy roisant iddo i’w yfed, finegir yn gymmysgedig â bustl:#27.34 I’w gryfhai, er mwyn ystyn ei einioes, a parhai ei ddioddefaint. ac wedi iddo ei brofi, ni fynnai efe yfed. 35Ac wedi iddynt ei groes-hoelio ef, hwy a rannasant ei ddillad, gan fwrw coelbren: er cyflawni y peth a ddywedwyd trwy’r prophwyd, Hwy a rannasant fy nillad yn eu plith, ac ar fy ngwisg y bwriasant goelbren. 36A chan eistedd, hwy a’i gwyliasant ef yno: 37A gosodasant hefyd uwch ei ben ef, ei achos yn ysgrifenedig, HWN YW IESU Y BRENIN YR IUDDEWON. 38Yna y croes-hoeliwyd gyd âg ef ddau leidr; un ar y llaw ddehau, ac un ar yr aswy. 39A’r rhai oedd yn myned heibio a’i cablasant ef, gan ysgwyd eu pennau, 40A dywedyd, Ti yr hwn a ddinystri y deml, ac a’i hadeiledi mewn tridiau, gwared dy hun. Os ti yw Mab Duw, disgyn oddi ar y groes. 41A’r un modd yr arch-offeiriaid hefyd, gan watwar, gyd â’r ysgrifenyddion a’r henuriaid, a ddywedasant, 42Efe a waredai eraill, ei hunan ni’s gall efe ei waredu. Os Brenhin Israel yw, disgyned yr awrhon oddi ar y groes, ac ni a gredwn iddo. 43Ymddiriedodd yn Nuw; gwareded efe ef yr awrhon, os efe a’i myn ef: canys efe a ddywedodd, Mab Duw ydwyf. 44A’r un peth hefyd a edliwiai y lladron iddo, y rhai a groes-hoeliasid gyd ag ef. 45Ac o’r chweched awr y bu tywyllwch ar yr holl dir hyd y nawfed awr. 46Ac ynghŷlch y nawfed awr y llefodd yr Iesu â llef uchel, gan ddywedyd, Eli, Eli, lama sabachthani? hynny yw, Fy Nuw, fy Nuw, paham y’m gadewaist? 47A rhai o’r sawl oedd yn sefyll yno, pan glywsant, a ddywedasant, Y mae hwn yn galw am Elïas. 48Ac yn y fan un o honynt a redodd, ac a gymmerth ysbwng, ac a’i llanwodd o finegr, ac a’i rhoddodd ar gorsen, iddo i’w yfed.#27.48 I’w gryfhai, er mwyn ystyn ei einioes, a parhai ei ddioddefaint. 49A’r lleill a ddywedasant, Paid, edrychwn a ddaw Elïas i’w waredu ef. 50A’r Iesu, wedi llefain drachefn â llef uchel, a ymadawodd â’r yspryd. 51Ac wele, llen y deml a rwygwyd yn ddau oddi fynu hyd i wared: a’r ddaear a grynodd, a’r creigiau a holltwyd: 52A’r beddau a agorwyd; a llawer o gyrph y saint a hunasent a gyfodasant, 53Ac a ddaethant allan o’r beddau ar ol ei gyfodiad ef, ac a aethant i mewn i’r ddinas sanctaidd, ac a ymddangosasant i lawer, 54Ond y canwriad, a’r rhai oedd gyd ag ef yn gwylied yr Iesu, wedi gweled y ddaear-gryn, a’r pethau a wnaethid, a ofnasant yn fawr, gan ddywedyd, Yn wir Mab Duw ydoedd hwn. 55Ac yr oedd yno lawer o wragedd yn edrych o hirbell, y rhai a ganlynasent yr Iesu o Galilaia gan weini iddo ef: 56Ym mhlith y rhai yr oedd Maria Magdalen, a Maria mam Iakob a Ioses, a mam meibion Zebedëus. 57Ac wedi iddi hwyrhai, daeth gwr goludog o Arimathai a’i enw Ioseph, yr hwn a fuasai yntau yn ddisgybl i’r Iesu: 58Hwn a aeth at Pilatus, ac a ofynodd gorph yr Iesu. Yna y gorchymynodd Pilatus ei roddi. 59A Ioseph wedi cymmeryd y corph, a’i hamdoodd â llïain glân, 60Ac a’i gosododd ef yn ei fêdd newydd ei hun, yr hwn a dorrasai efe yn y graig; ac a dreiglodd faen mawr wrth ddrws y bedd, ac a aeth ymaith. 61Ac yr oedd yno Maria Magdalen, a Maria arall, yn eistedd gyferbyn a’r bedd. 62Ac ar y foru, yr hwn oedd ar ol y ddarpar-wledd, yr ymgynnullodd yr arch-offeiraid a’r Pharisai at Pilatus. 63Gan ddywedyd, Arglwydd, y mae yn gof gennym ddywedyd o’r twyllwr hwnnw, ac efe etto yn fyw, Wedi tridiau y cyfodaf. 64Gorchymyn gan hynny gadw y bedd yn ddiogel hyd y trydydd dydd; rhag dyfod ei ddisgyblion o hŷd nos, a’i ladratta ef, a dywedyd wrth y bobl, Efe a gyfododd o feirw: a bydd yr amryfusedd diweddaf yn waeth na’r cyntaf. 65A dywedodd Pilatus wrthynt, Y mae gennych wyliadwriaeth; ewch, gwnewch mor ddiogel ag y medroch. 66A hwy a aethant ac a wnaethant y bedd yn ddiogel, ac a seliasant y maen, gan osod wyliadwriaeth.
Dewis Presennol:
Matthaw 27: JJCN
Uwcholeuo
Rhanna
Copi
Eisiau i'th uchafbwyntiau gael eu cadw ar draws dy holl ddyfeisiau? Cofrestra neu mewngofnoda
Y Cyfammod Newydd gan John Jones. Argraffwyd gan John Williams, Llundain 1808. Cafodd y testun ei ddigideiddio gan Gymdeithas y Beibl yn 2021.