Y Salmau 77:1-20

A’m llef y gwaeddais ar DDUW, â’m llef ar DDUW; ac efe a’m gwrandawodd. Yn nydd fy nhrallod y ceisiais yr Arglwydd: fy archoll a redodd liw nos, ac ni pheidiodd: fy enaid a wrthododd ei ddiddanu. Cofiais DDUW, ac a’m cythryblwyd: cwynais, a therfysgwyd fy ysbryd. Sela. Deliaist fy llygaid yn neffro: synnodd arnaf, fel na allaf lefaru. Ystyriais y dyddiau gynt, blynyddoedd yr hen oesoedd. Cofio yr ydwyf fy nghân y nos: yr ydwyf yn ymddiddan â’m calon; fy ysbryd sydd yn chwilio yn ddyfal. Ai yn dragywydd y bwrw yr ARGLWYDD heibio? ac oni bydd efe bodlon mwy? A ddarfu ei drugaredd ef dros byth? a balla ei addewid ef yn oes oesoedd? A anghofiodd DUW drugarhau? a gaeodd efe ei drugareddau mewn soriant? Sela. A dywedais, Dyma fy ngwendid: eto cofiaf flynyddoedd deheulaw y Goruchaf. Cofiaf weithredoedd yr ARGLWYDD; ie, cofiaf dy wyrthiau gynt. Myfyriaf hefyd ar dy holl waith, ac am dy weithredoedd y chwedleuaf. Dy ffordd, O DDUW, sydd yn y cysegr: pa dduw mor fawr â’n DUW ni? Ti yw y DUW sydd yn gwneuthur rhyfeddodau: dangosaist dy nerth ymysg y bobloedd. Gwaredaist â’th fraich dy bobl, meibion Jacob a Joseff. Sela. Y dyfroedd a’th welsant, O DDUW, y dyfroedd a’th welsant: hwy a ofnasant; y dyfnderau hefyd a gynhyrfwyd. Y cymylau a dywalltasant ddwfr: yr wybrennau a roddasant dwrf: dy saethau hefyd a gerddasant. Twrf dy daran a glywyd o amgylch: mellt a oleuasant y byd; cyffrôdd a chrynodd y ddaear. Dy ffordd sydd yn y môr, a’th lwybrau yn y dyfroedd mawrion; ac nid adwaenir dy ôl. Tywysaist dy bobl fel defaid, trwy law Moses ac Aaron.