Y Salmau 107:1-43

Clodforwch yr ARGLWYDD; canys da yw: oherwydd ei drugaredd sydd yn dragywydd. Felly dyweded gwaredigion yr ARGLWYDD, y rhai a waredodd efe o law y gelyn; Ac a gasglodd efe o’r tiroedd, o’r dwyrain, ac o’r gorllewin, o’r gogledd, ac o’r deau. Crwydrasant yn yr anialwch mewn ffordd ddisathr, heb gael dinas i aros ynddi: Yn newynog ac yn sychedig, eu henaid a lewygodd ynddynt. Yna y llefasant ar yr ARGLWYDD yn eu cyfyngder; ac efe a’u gwaredodd o’u gorthrymderau; Ac a’u tywysodd hwynt ar hyd y ffordd uniawn, i fyned i ddinas gyfanheddol. O na foliannent yr ARGLWYDD am ei ddaioni, a’i ryfeddodau i feibion dynion! Canys efe a ddiwalla yr enaid sychedig, ac a leinw yr enaid newynog â daioni. Y rhai a breswyliant yn y tywyllwch a chysgod angau, yn rhwym mewn cystudd a haearn: Oherwydd anufuddhau ohonynt eiriau DUW, a dirmygu cyngor y Goruchaf. Am hynny yntau a ostyngodd eu calon â blinder: syrthiasant, ac nid oedd cynorthwywr. Yna y gwaeddasant ar yr ARGLWYDD yn eu cyfyngder; ac efe a’u hachubodd o’u gorthrymderau. Dug hwynt allan o dywyllwch a chysgod angau; a drylliodd eu rhwymau hwynt. O na foliannent yr ARGLWYDD am ei ddaioni, a’i ryfeddodau i feibion dynion! Canys efe a dorrodd y pyrth pres, ac a ddrylliodd y barrau heyrn. Ynfydion, oblegid eu camweddau, ac oherwydd eu hanwireddau, a gystuddir. Eu henaid a ffieiddiai bob bwyd; a daethant hyd byrth angau. Yna y gwaeddasant ar yr ARGLWYDD yn eu cyfyngder; ac efe a’u hachubodd o’u gorthrymderau. Anfonodd ei air, ac iachaodd hwynt, ac a’u gwaredodd o’u dinistr. O na foliannent yr ARGLWYDD am ei ddaioni, a’i ryfeddodau i feibion dynion! Aberthant hefyd aberth moliant; a mynegant ei weithredoedd ef mewn gorfoledd. Y rhai a ddisgynnant mewn llongau i’r môr, gan wneuthur eu gorchwyl mewn dyfroedd mawrion. Hwy a welant weithredoedd yr ARGLWYDD, a’i ryfeddodau yn y dyfnder. Canys efe a orchymyn, a chyfyd tymhestlwynt, yr hwn a ddyrchafa ei donnau ef. Hwy a esgynnant i’r nefoedd, disgynnant i’r dyfnder: tawdd eu henaid gan flinder. Ymdroant, ac ymsymudant fel meddwyn: a’u holl ddoethineb a ballodd. Yna y gwaeddant ar yr ARGLWYDD yn eu cyfyngder; ac efe a’u dwg allan o’u gorthrymderau. Efe a wna yr ystorm yn dawel; a’i thonnau a ostegant. Yna y llawenhânt am eu gostegu; ac efe a’u dwg i’r porthladd a ddymunent. O na foliannent yr ARGLWYDD am ei ddaioni, a’i ryfeddodau i feibion dynion! A dyrchafant ef yng nghynulleidfa y bobl, a moliannant ef yn eisteddfod yr henuriaid. Efe a wna afonydd yn ddiffeithwch, a ffynhonnau dyfroedd yn sychdir; A thir ffrwythlon yn ddiffrwyth, am ddrygioni y rhai a drigant ynddo. Efe a dry yr anialwch yn llyn dwfr, a’r tir cras yn ffynhonnau dwfr. Ac yno y gwna i’r newynog aros; fel y darparont ddinas i gyfanheddu: Ac yr heuont feysydd, ac y plannont winllannoedd, y rhai a ddygant ffrwyth toreithiog. Ac efe a’u bendithia hwynt fel yr amlhânt yn ddirfawr, ac ni ad i’w hanifeiliaid leihau. Lleiheir hwynt hefyd, a gostyngir hwynt, gan gyfyngder, drygfyd, a chyni. Efe a dywallt ddirmyg ar foneddigion, ac a wna iddynt grwydro mewn anialwch heb ffordd. Ond efe a gyfyd y tlawd o gystudd, ac a wna iddo deuluoedd fel praidd. Y rhai uniawn a welant hyn, ac a lawenychant: a phob anwiredd a gae ei safn. Y neb sydd ddoeth, ac a gadwo hyn, hwy a ddeallant drugareddau yr ARGLWYDD.