Adnodau Beiblaidd Poblogaidd o Luk 5

Rhanna

A phan beidiodd â llefaru, efe a ddywedodd wrth Simon, Gwthia i’r dwfn, a bwriwch eich rhwydau am helfa.

A Simon a attebodd ac a ddywedodd wrtho, Arlwydd, ni ddaliasom ni, ddim, er i ni boeni yr holl nos: etto ar dy air di mi a fwriaf y rhwyd. Ac wedi iddynt wneuthur hynny, hwy a ddaliasant liaws mawr o bysgod: a’u rhwyd hwy yn mron a rwygodd.

Eithr yr oedd efe gwedi cilio o’r neilldu yn y diffeithwch, ac yn gweddïo.

Ni ddaethum i alw y cyfiawn, ond pechaduriaid i edifeirwch.

A Simon Pedr, pan welodd hynny, a syrthiodd wrth liniau yr Iesu, gan ddywedyd, Dos ymaith oddi wrthyf; canys dyn pechadurus wyf fi, O Arglwydd.

A’r Iesu a attebodd ac a ddywedodd wrthynt, Nid rhaid i’r rhai iach wrth feddyg; ond i’r rhai cleifion.

Ac wedi iddynt ddwyn y bâdau i dir, hwy a adawsant bob peth, ac a’i dilynasant ef.

A bu, fel yr oedd efe yn agos i rhyw ddinas, wele wr yn llawn o’r gwahan-glwyf: a phan welodd efe yr Iesu, efe a syrthiodd ar ei wyneb, ac a ymbiliodd ag ef, gan ddywedyd, O Arglwydd, os ewyllysi, ti a elli fy nglanhâu. Yntau a estynodd ei law, ac a gyffyrddodd ag ef, gan ddywedyd, Yr wyf yn ewyllysio: Bydd lân. Ac yn ebrwydd y gwahan-glwyf a aeth ymaith oddi wrtho.

A’r gair am dano a aeth yn fwy ar led: a llawer o bobloedd a ddaethant ynghŷd i’w wrandaw ef, ac i’w hiachâu ganddo o’u clefydau.