Матеј 22
22
ГЛАВА 22
(Зачало 89)
1И, одговарајќи Исус, повторно, им говореше во параболи и велеше:#Недела 14-та: Рече Господ во парабола:
2– Царството небесно прилега на човек-цар, кој му направи свадба на својот син,
3и ги испрати своите слуги да ги повикаат поканетите на свадба; а тие не сакаа да дојдат.
4Повторно испрати други слуги и им рече: – Кажете им на поканетите: ете, приготвив јадење; јунците мои и сѐ што е угоено се заклани, и сѐ е готово; дојдете на свадба.
5Но тие не сакаа да знаат за тоа, туку си отидоа: кој на нива, кој по трговија;
6а некои, пак, ги фатија неговите слуги, ги исмеаја и ги убија.
7Штом чу за тоа царот, се налути, испрати своја војска, па ги погуби убијците и им го изгоре нивниот град.
8Тогаш им рече на слугите свои: – Свадбата е готова, но поканетите не беа достојни.
9Затоа, одете по раскрсниците и колку души ќе најдете, поканете ги на свадба.
10И откако излегоа слугите на раскрсниците, ги собраа сите што ги најдоа – и лоши и добри; и се наполни свадбениот дом со гости.
11Кога влезе, пак, царот да ги види гостите, забележа еден необлечен во свадбена облека,
12па му рече: – Пријателе, како влезе овде, необлечен во свадбена облека? А тој молчеше.
13Тогаш царот им рече на слугите: – Врзете му ги рацете и нозете, земете го и фрлете го во крајната темнина; таму ќе биде плач и крцкање со заби;
14зашто, мнозина се повикани, а малцина избрани.
Крај на неделата
(Зачало 90)
15Т огаш фарисеите отидоа и се договорија како да Го фатат во некој збор.#Сабота од 13-та седмица по Педесетница: Во она време, фарисеите се договорија како да Го фатат Исуса во некој збор. (Ова и на Велики Вторник, на утрената, до 96-то зачало без прескокање).
16И ги испраќаа при Него своите ученици, заедно со некои иродовци, говорејќи: – Учителе, знаеме дека си правичен и навистина ги учиш луѓето на патот Божји, и не се плашиш од никого, бидејќи не гледаш кој е кој;
17затоа кажи ни; како Ти се чини: треба ли да се дава данок на царот или не?
18Но Исус го разбра лукавството нивно и рече: – Што Ме искушувате, лицемери?
19Покажете Ми една даночна пара! Тие Му донесоа еден пенез.
20И им рече: – Чиј е овој лик и натпис?
21Тие Му одговорија: – На царот. Тогаш им рече: – Подајте го царевото на царот, а Божјото на Бога!
22И штом го чуја тоа, тие се восхитија, Го оставија и си отидоа.
Крај на саботата
(Зачало 91)
23Во истиот ден пристапија кон Него и садукеите,#Петок од 10-та седмица по Педесетница: Во она време, пристапија кон Исуса садукеите кои велат дека нема вос кресение, и Го прашаа, говорејќи:
24– Учителе, Мојсеј рече: ако умре некој без деца, тогаш брат му нека ја земе жената негова и нека го подигне потомството на брата си.
25При нас беа седуммина браќа: првиот се ожени и умре; па, бидејќи немаше пород, ја остави жената своја на брата си;
26исто така направи и вториот, и третиот, дури и седмиот;
27а по сите нив, умре и жената.
28При воскресението, на кого од седумтемина ќе биде таа жена, бидејќи со сите живеела?
29Исус им одговори: – Се лажете, оти не ги познавате Книгите, ниту силата Божја;
30зашто при воскресението, луѓето ниту ќе се женат, ниту ќе се мажат, а ќе живеат како ангели Божји на небесата.
31А за воскресението на мртвите, не сте читале ли што ви рекол Бог, Кој вели:
32„Јас сум Бог Авраамов, Бог Исааков, и Бог Јаковов“. Бог не е Бог на мртвите, туку на живите.
33И народот, слушајќи го тоа, се восхитуваше на Неговата наука.
Крај на петокот
(Зачало 92)
34Афарисеите, кога чуја дека ги посрами садукеите, се здружија со нив.
35И еден од нив, законик,#Недела 15-та по Педесетница: Во она време, еден законик пристапи кон Исуса, искушувајќи Го, запраша и рече:
36– Учителе, која заповед е најголема во Законот?
37А Исус му одговори: – Возљуби го Господа својот Бог, со сето свое срце, и со сета своја душа, и со сиот свој разум!
38Оваа е првата и најголема заповед;
39а втората е слична на неа: – Возљуби го својот ближен како себе си!
40На тие две заповеди се крепат целиот Закон и Пророците.
41И кога се собраа фарисеите, Исус ги праша и рече:
42– Што мислите за Христа? Чиј е син? Му одговорија: Давидов.
43Им рече: – Како тогаш Давид, вдахновен, Го нарече Господ, велејќи:
44„Му рече Господ на Мојот Господ: седи од Мојата десна страна, додека не ги положам Твоите непријатели во подножјето на нозете Твои“.
45И така, ако Давид Го нарече Господ, како тогаш да Му е Он син?
46И никој не можеше да Му одговори ни збор, и од тој ден никој веќе не се осуди да Го праша.
Крај на неделата
Právě zvoleno:
Матеј 22: MK2008
Zvýraznění
Sdílet
Kopírovat
Chceš mít své zvýrazněné verše uložené na všech zařízeních? Zaregistruj se nebo se přihlas
© Македонска Православна Црква 2008
© Мacedonian Orthodox Church 2008
