Oblíbené biblické verše z Lukas 5

Sdílet

Bareng wis rampung, terus ngomong marang Simon: “Parakna ing banyu sing jeru, jalamu untyalna supaya pada olèh iwak.”

Semauré Simon: “Guru, wis sewengi muput anggèn kita pada nyambut nggawé karo tenan, ora olèh apa-apa, nanging awit sangka préntah Panjenengan, kula ya arep nibakké jala.” Sakwisé ditibakké, pada olèh iwak okèh banget, nganti jalané arep bedah.

Nanging Yésus terus sumingkir menyang panggonané sing sepi, ndedonga.

Tekaku iki ora ngundang wong bener, nanging wong dosa, supaya pada mratobat.”

Nalika Simon Pétrus weruh sing mengkono kuwi, terus nyembah Yésus lan ngomong: “Gusti, Gusti supaya gelem ninggalké kula, awit kula iki wong dosa.”

Yésus terus semaur tembungé: “Wong waras kuwi ora butuh dokter, mung sing lara.

Sakwisé minggirké prauné, terus pada ninggal samubarang kabèh lan pada mèlu Yésus.

Nalika Yésus ing sakwijiné kuta, ana wong sing awaké sekujur kena lépra. Bareng weruh Yésus terus sujut ing bumi lan ngomong: “Gusti, yèn Gusti gelem, mesti bisa ngresiki najis kula.” Yésus terus ngelungké tangané, ndemèk wong mau karo ngomong: “Aku gelem, mbirat najismu!” Sak nalika kuwi uga larané lépra terus ilang.

Senajan mengkono kabar bab Yésus kuwi malah mundak kasebar nganti adoh, lan terus okèh wong sing pada gembruduk nemoni ing ngarepé arep ngrungokké tembungé lan supaya larané diwaraské.