به پشوودرێژیه‌وه چاوه‌ڕێی په‌روه‌ردگارم كرد، ئاوڕی لێ دامه‌وه و گوێی له هاوارم بوو. له‌نێو چاڵی له‌ناوچوون هه‌ڵیكێشامه ده‌ره‌وه، له نێو قوڕ و زه‌لكاو ده‌ری هێنام. پێیه‌كانمی له‌سه‌ر تاشه‌به‌رد دانا. هه‌نگاوه‌كانمی جێگیر كرد. په‌سنییه‌كی نوێی خسته نێو ده‌مم، ستایشێک بۆ خوداوه‌ندمان. زۆر كه‌س ئه‌مه ده‌بینن و ده‌ترسن، پشت به په‌روه‌ردگار ده‌به‌ستن. به‌خته‌وه‌ری بۆ ئه‌و كه‌سه‌ی پشت به په‌روه‌ردگار ده‌به‌ستێت، ڕوو له لووتبه‌رزان ناكات، له‌وانه‌ی ڕوویان وه‌رگێڕاوه به‌ره‌و درۆ. ئه‌ی په‌روه‌ردگار خودایه، زۆرن ئه‌و كاره سه‌رسوڕهێنانه‌ی كه كردووته. ئه‌و شتانه‌ی بۆ ئێمه نه‌خشه‌ت كێشاوه كه‌س ناتوانێت بیانژمێرێت. ئه‌گه‌ر باسیان بكه‌م و بیانگێڕمه‌وه، ئه‌وه‌نده زۆرن نایه‌نه ژماردن. به قوربانی و پێشكه‌شكراو ڕازی نه‌بوویت. به‌ڵكو گوێی منت كرده‌وه. داوای قوربانیی سووتاندن و قوربانیی گوناهت نه‌كرد. ئینجا وتم: “ئه‌وه‌تا هاتم وه‌ک له‌و سیپاره‌ی پێچراو له‌سه‌رم نووسراوه: خودایه، شادومانیم له‌وه‌دایه كه خواستی تۆ جێبه‌جێ بكه‌م، ته‌وراته‌كه‌ت له ناخی دڵی مندایه”.
په‌سنییه‌كان 40 بخوێنەوە
گوێگرتن لە په‌سنییه‌كان 40
هاوبەشی بکە
هەموو وەشانەکان بەراورد بکە: په‌سنییه‌كان 1:40-8
ئایەتەکان پاشەکەوت بکە، ئۆفلاین بخوێنەرەوە، سەیری کلیپی فێرکاری بکە و زۆر شتی تر!
ماڵەوە
کتێبی پیرۆز
پلانەکان
ڤیدیۆکان
ئاپی کتێبی پیرۆز
ئاپی کتێبی پیرۆزی تایبەت بە منداڵان
