دوای ئه‌مه دیسان ئیشۆع له ده‌ریای ته‌به‌ریه خۆی بۆ قوتابییه‌كان ده‌رخست، ئاوا خۆی ده‌رخست: شیمعون په‌تڕۆس و تۆما كه به جمک ناسراوه، له‌گه‌ڵ نه‌تنیئێل كه خه‌ڵكی قه‌نتێی گلیلا بوو، هه‌روه‌ها دوو كوڕه‌كه‌ی زه‌بدی و دوو قوتابی دیكه پێكه‌وه بوون. شیمعون په‌تڕۆس پێی وتن: “من بۆ ڕاو ده‌ڕۆم”. پێیان وت: “ئێمه‌ش له‌گه‌ڵت دێین”. ئینجا ده‌رچوون و یه‌كسه‌ر سواری كه‌شتی بوون، له‌و شه‌وه‌دا هیچیان نه‌گرت. كاتی به‌ره‌به‌یان، ئیشۆع له‌سه‌ر كه‌ناره‌كه وه‌ستا، به‌ڵام قوتابییه‌كان نه‌یانزانی ئه‌وه ئیشۆعه. ئیشۆع پێی فه‌رموون: “كوڕینه، هیچ ماسیتان پێ نییه؟” وه‌ڵامیان دایه‌وه: “نه‌خێر!”. پێی فه‌رموون: “تۆڕه‌كه هه‌ڵبده‌نه لای ڕاستی كه‌شتیه‌كه، ده‌بیننه‌وه”. جا هه‌ڵیاندا و ئیتر له‌به‌ر زۆری ئه‌و ماسییانه‌ی تیایدا بوو نه‌یانتوانی ڕایكێشنه‌وه. ئه‌و قوتابییه‌ی ئیشۆع خۆشیده‌ویست به په‌تڕۆسی وت: “ئه‌وه په‌روه‌ردگاره!” كاتێ شیمعون په‌تڕۆس بیستی ئه‌وه په‌روه‌ردگاره، خۆی به جله‌كانی داپۆشی چونكه ڕووت بوو، خۆی هه‌ڵدایه نێو ده‌ریاكه. قوتابییه‌كانی دیكه به كه‌شتیه‌كه هاتن و تۆڕی ماسییه‌كه‌یان ڕاده‌كێشا، چونكه له وشكایی دوور نه‌بوون، ته‌نها دوو سه‌د گه‌ز. كاتێ دابه‌زینه وشكایی، بینییان وا پشكۆ دانراوه و ماسی خراوه‌ته سه‌ری له‌گه‌ڵ نان. ئیشۆع پێی فه‌رموون: “له‌و ماسییانه بهێنن كه ئێستا گرتتان”.
یوخه‌ننه‌ن 21 بخوێنەوە
گوێگرتن لە یوخه‌ننه‌ن 21
هاوبەشی بکە
هەموو وەشانەکان بەراورد بکە: یوخه‌ننه‌ن 1:21-10
ئایەتەکان پاشەکەوت بکە، ئۆفلاین بخوێنەرەوە، سەیری کلیپی فێرکاری بکە و زۆر شتی تر!
ماڵەوە
کتێبی پیرۆز
پلانەکان
ڤیدیۆکان
ئاپی کتێبی پیرۆز
ئاپی کتێبی پیرۆزی تایبەت بە منداڵان
