كاتێ په‌یامبه‌ره‌كان، به‌رنڤا و پۆڵۆس، ئه‌مه‌یان بیست، جله‌كانیان دڕاند، خێرا چوونه لای خه‌ڵكه‌كه، هاواریان كرد و وتیان: “خه‌ڵكینه، بۆچی ئه‌مه ده‌كه‌ن؟ ئێمه‌ش مرۆڤین، له ژێر هه‌مان ئازارداین وه‌ک ئێوه، موژده‌تان ده‌ده‌ینێ واز له‌م شته ناڕه‌وایانه بهێنن و بۆ لای خودای زیندوو بگه‌ڕێنه‌وه، ئافرێنه‌ری ئاسمان و زه‌وی و ده‌ریا و هه‌موو ئه‌و شتانه‌ی تیایه‌تی.
كردار 14 بخوێنەوە
گوێگرتن لە كردار 14
هاوبەشی بکە
هەموو وەشانەکان بەراورد بکە: كردار 14:14-15
ئایەتەکان پاشەکەوت بکە، ئۆفلاین بخوێنەرەوە، سەیری کلیپی فێرکاری بکە و زۆر شتی تر!
ماڵەوە
کتێبی پیرۆز
پلانەکان
ڤیدیۆکان
ئاپی کتێبی پیرۆز
ئاپی کتێبی پیرۆزی تایبەت بە منداڵان
