Proverbis 23:23-35
Proverbis 23:23-35 Bíblia Evangèlica Catalana (BEC)
Adquireix la veritat i no la venguis, no deixis la saviesa, la instrucció i l’enteniment. El pare del just s’omplirà d’alegria, i qui engendra un savi en tindrà goig. Que el pare i la mare s’alegrin per la teva causa, i exulti la qui et va infantar. Dóna’m, fill meu, el teu cor, i que els teus ulls esguardin els meus camins, perquè l’adúltera és un clot pro-fund, i un pou angost, la forastera. També ella es posa a l’aguait, com un saltejador, i destruirà l’incaut. Per a qui seran els ais? Per a qui els uis? Per a qui les renyines? Per a qui els gemecs? Per a qui les patacades fortuïtes? Per a qui els ulls ennuvolats? Per als qui s’entretenen amb el vi, per als qui van buscant la barreja. No miris el vi quan és rogenc, quan espurneja dins la copa. Entra suaument, però a la fi mossega com una serp i pica com un escurçó. Els teus ulls veuran coses estranyes, i el teu cor dirà incoherències. Seràs com si jaguessis al mig del mar, com el qui es posa a dormir al pal major. Diràs: “M’han pegat, però no m’han fet mal! M’han apallissat, i no me’n sento! Quan em desperti en tornaré a demanar!”
Proverbis 23:23-35 Bíblia Catalana, Traducción Interconfesional (BCI)
Adquireix la veritat i no te’n desfacis, no abandonis la saviesa, la instrucció i la intel·ligència. El pare del just s’omplirà de goig; qui té un fill assenyat se n’alegrarà. Que el pare i la mare s’alegrin de tu, que s’ompli de goig la qui et va infantar. Confia en mi, fill meu, mira de bon grat el meu exemple, perquè la prostituta és un clot profund, i un pou estret la casada; es posen a l’aguait, com fan els bandolers, i arrepleguen els homes infidels. De qui són els ais? De qui els uis? De qui les baralles? De qui els gemecs? A qui van a parar les garrotades? Qui té la mirada enterbolida? El qui s’engormandeix amb la beguda, que no para de fer el tastavins. No miris el vi quan vermelleja, quan fa l’ullet dintre la copa. Tan suau com és quan entra, i acaba mossegant com una serp, picant com l’escurçó. Els teus ulls veuran quimeres i no et sortiran més que incoherències. Et sentiràs com bressolat en alta mar, com si et gronxessis en el pal major. «M’han pegat, però no em fa mal! M’han estovat, però no me’n sento! Quan m’acabaré de desvetllar? Encara tornaré a demanar vi!»