Lluc 7:1-10
Lluc 7:1-10 Bíblia Evangèlica Catalana (BEC)
Quan va acabar de parlar al poble, que l’escoltava, va entrar a Cafarnaüm. Un centurió tenia un criat a qui apreciava molt, i aquest estava malalt, a punt de morir. Havent sentit parlar de Jesús, li va enviar uns ancians de la congregació jueva per pregar-li que vingués a salvar el seu criat. Van presentar-se a Jesús i li pregaven insistentment dient-li: “Es mereix que li ho concedeixis, perquè estima el nostre poble, i ha estat ell mateix qui ens ha fet construir la sinagoga.” Jesús se n’anava amb ells, i quan ja no era gaire lluny de la casa, el centurió li va fer arribar uns amics perquè li di-guessin: “Senyor, no et molestis, que jo no sóc ningú perquè et dignis entrar a casa meva. És per això que no he gosat de venir a trobar-te personalment; n’hi ha prou amb què ho diguis de paraula perquè el meu criat es posi bo. Ja que també jo, que sóc un simple subordinat, tinc soldats a les meves ordres, i si dic a un que se’n vagi, se’n va; si a un altre que vingui, ve; i si dic al meu criat que faci una cosa, la fa.” En sentir això, Jesús l’admirà, i, gi-rant-se cap a la multitud que el seguia, exclamà: “Us asseguro que ni a Israel no he trobat una fe semblant.” En tornar a casa, els enviats van trobar el criat restablert.
Lluc 7:1-10 Bíblia Catalana, Traducción Interconfesional (BCI)
Quan Jesús hagué acabat de dir totes aquestes paraules davant el poble que l’escoltava, va entrar a Cafarnaüm. Un centurió tenia un servent que estava malalt, a punt de morir. El centurió l’apreciava molt i, quan sentí parlar de Jesús, li va enviar alguns notables dels jueus a demanar-li que vingués a salvar el seu servent. Quan arribaren on era Jesús, el suplicaven amb insistència dient: – Es mereix que li facis aquest favor, perquè estima el nostre poble i és ell qui ens ha construït la sinagoga. Jesús se n’anà amb ells. No era gaire lluny de la casa, quan el centurió li va enviar uns amics a dir-li: – Senyor, no et molestis, que jo no sóc digne que entris a casa meva, i per això ni tan sols m’he considerat digne de venir a trobar-te; però digues una paraula i el meu criat es posarà bo. Perquè també jo, que estic posat sota l’autoritat d’un altre, tinc soldats a les meves ordres. I a un li dic: “Vés-te’n”, i se’n va, i a un altre: “Vine”, i ve, i al meu servent li mano: “Fes això”, i ho fa. Quan Jesús ho sentí, es va omplir d’admiració per aquell home; es girà cap a la gent que el seguia i digué: – Us asseguro que ni a Israel no he trobat tanta fe. Quan els enviats tornaren a la casa van trobar que el servent estava restablert.