Jaume 1:1-12
Jaume 1:1-12 Bíblia Catalana, Traducción Interconfesional (BCI)
Jaume, servent de Déu i de Jesucrist, el Senyor, saluda les dotze tribus que viuen arreu del món, a la diàspora. Germans meus, tingueu-vos per molt feliços siguin quines siguin les proves que passeu, sabent que la vostra fe provada engendra paciència. Però, la paciència, l’heu de mantenir plenament fins a la fi; així sereu perfectes i íntegres i no us faltarà res. Si a algun de vosaltres li manca saviesa, que la demani a Déu, i Déu, que dóna generosament a tothom, sense retreure res, la hi concedirà. Però que demani amb fe, sense dubtar, perquè el qui dubta és com una ona del mar, remoguda i sacsejada pel vent. Una persona així, que no es pensi pas que el Senyor donarà res a qui té el cor dividit, inconstant en tot el que emprèn. Que el germà de posició humil es gloriï d’haver estat enaltit, i que el ric es gloriï perquè l’han humiliat. El ric passarà com la flor dels prats. Quan surt el sol, amb la seva xardor crema l’herba, la flor cau i es marceix la seva bellesa; així es marciran el ric i els seus negocis. Feliç l’home que es manté ferm en les proves! Un cop les haurà superades, rebrà la corona de la vida, que el Senyor ha promès als qui l’estimen.
Jaume 1:1-12 Bíblia Evangèlica Catalana (BEC)
Jaume, servidor de Déu i del Senyor Jesucrist, a les dotze tribus disperses: Salut! Germans meus, quan us topeu amb les diverses afliccions de prova, tingueu-ho com una gran satisfacció, convençuts que la vostra fe provada engendra constància. Però mireu que la constància tingui una obra acabada, així sereu perfectes i enterament cabals, no deficients en res. Si a algun de vosaltres li manca savie-sa, que la demani a Déu, que a tots en dóna generosament sense fer-ne retret, i li serà donada. Però que demani amb fe, sense dubtar gens, perquè els qui dubten són semblants a l’onatge del mar embravit i sacsejat quan hi bufa el vent. Que no es pensi pas, aquest home, que podrà rebre res del Senyor: un home d’esperit indecís és inconstant en tot el que emprèn. Que el germà de condició humil se senti orgullós quan sigui exalçat, i també el ric quan sigui humiliat, perquè passarà com la florida de l’herba: un cop eixit el sol ardent, l’herba s’asseca, cau la flor i s’acaba la seva bella aparença; així mateix es consu-mirà el ric en els seus negocis. Benaurat l’home que resisteix la prova de les afliccions, perquè quan sigui aprovat rebrà la corona de la vida que Déu ha promès als qui l’estimen.