Hebreus 11:32-40
Hebreus 11:32-40 Bíblia Evangèlica Catalana (BEC)
I, què hi puc afegir? No tindria prou temps si em posava a parlar de Gedeó, Barac, Samsó, Jeftè i David, com de Samuel i els altres profetes. Ells per la fe van sotmetre reis, van administrar justícia, van obtenir el com-pliment de les promeses, van tancar go-les de lleons, van apagar la violència del foc, es van escapar del tall de l’espasa, es van refer de les malalties, van ser valents en el combat, van trastornar els exèrcits estrangers. Hi hagué dones que van recobrar els seus familiars morts ressuscitats, alguns van suportar tortures de mort, renun-ciant a ser rescatats, a fi d’obtenir una resurrecció per a una vida millor, i uns altres hagueren de suportar escarnis i assots, a més de cadenes i empresonaments. Van ser apedregats, sotmesos a pro-va, serrats, morts a tall d’espasa, anaren fugint d’una banda a l’altra, coberts amb pells d’ovelles o de cabres, passant necessitat, oprimits, maltractats. Massa dignes per a aquest món, van anar errants per deserts i muntanyes, per les coves i els caus de la terra. I malgrat que tots ells havien rebut un testimoniatge encomiàstic per la fe, no n’hi hagué cap que assolís la pro-mesa, perquè Déu ens havia previst una sort millor, a fi que ells no arribessin a la perfecció sense nosaltres.
Hebreus 11:32-40 Bíblia Catalana, Traducción Interconfesional (BCI)
Per què continuar? Em mancaria el temps per a parlar-vos en detall de Gedeó, de Barac, de Samsó, de Jeftè, de David, de Samuel i dels profetes. Aquests, per la fe, sotmeteren reialmes, administraren justícia, veieren promeses que es complien clogueren boques de lleons, apagaren focs poderosos, s’escaparen de l’espasa, es posaren bons després de malalties, foren valents en el combat, repel·liren exèrcits d’estrangers. Hi hagué dones que recobraren ressuscitats els morts de casa seva. Alguns es deixaren esquarterar, sense acceptar les propostes de llibertat, per obtenir la resurrecció a una vida millor. D’altres van sofrir escarnis i assots i encara cadenes i presons; foren apedregats, serrats, morts amb l’espasa; anaren d’ací d’allà coberts de pells d’ovella i de cabra, privats de tot, perseguits, maltractats, errants per deserts i muntanyes, per les coves i els forats de la terra. I és que el món no era digne d’acollir-los. Tots aquests, per la fe, es van fer mereixedors d’un gran testimoni, però no van obtenir la promesa, perquè Déu, que ens tenia prevista una sort millor, no volia que arribessin a la plenitud sense nosaltres.