Cohèlet 4:7-12
Cohèlet 4:7-12 Bíblia Evangèlica Catalana (BEC)
Em vaig girar a observar una altra vanitat que hi ha en aquest món: El cas d’un home que està sol, sense ningú; no té fills ni parents, però treballa sense parar i els seus ulls no en tenen mai prou, de riquesa, tot i que es pregunta: “Per què treballo tant, jo, i em nego el propi benestar?” També això és vanitat i afany inútil. Més val ser dos que un de sol, perquè el seu esforç és més profitós. En cas de caure, l’un aixecarà l’altre; però ai d’aquell qui està sol, que si cau no tindrà qui l’aixequi! Igualment, si dos jeuen plegats, s’es-calfaran; però un de sol, com s’escal-farà? També, si algú n’ataca un, serien dos a defensar-se, que “un fil trenat no es trenca fàcilment.”
Cohèlet 4:7-12 Bíblia Catalana, Traducción Interconfesional (BCI)
Encara he vist una altra cosa vana en aquest món. Hi ha qui està sol, sense ningú, sense cap fill ni germà, i no para de treballar: els seus ulls no en tenen mai prou, de riquesa. Doncs bé, el qui així s’escarrassa i es priva de viure bé, per a qui ho fa? També això és en va i un mal negoci. Més val ser dos que no pas un, perquè així el treball rendeix més. I si l’un cau, l’altre l’aixeca. Però ai del qui cau estant sol, sense que un altre el pugui aixecar! Igualment, si dos dormen junts, s’escalfen; però un de sol, com es pot escalfar? I si un de sol pot ser vençut, dos ja planten cara. Perquè: «Una corda de tres caps no es trenca fàcilment.»