2 Timoteu 1:1-9
2 Timoteu 1:1-9 Bíblia Catalana, Traducción Interconfesional (BCI)
Pau, apòstol de Jesucrist per voler de Déu, enviat a anunciar la promesa de la vida que hi ha en Jesucrist, a Timoteu, fill estimat. Et desitjo la gràcia, la misericòrdia i la pau de part de Déu Pare i de Jesucrist, Senyor nostre. Dono gràcies a Déu, a qui reto culte amb consciència neta com els meus avantpassats, i et recordo constantment, nit i dia, en les meves oracions. Tinc presents les teves llàgrimes i desitjo vivament de veure’t i omplir-me d’aquest goig. Faig memòria de la teva fe sincera, que ja va habitar en la teva àvia Lois i en la teva mare Eunice. Tu la tens igual, n’estic segur. Per això et recomano que procuris de revifar el do de Déu que has rebut per la imposició de les meves mans. Déu no ens ha donat un esperit de covardia, sinó un esperit de fortalesa, d’amor i de seny. Per tant, no t’avergonyeixis de donar testimoni de nostre Senyor ni t’avergonyeixis de mi, presoner per causa d’ell. Suporta juntament amb mi els sofriments a favor de l’evangeli, amb la fortalesa que ve de Déu. Ell ens ha salvat i ens ha cridat amb una vocació santa, no en virtut de les nostres bones obres, sinó per la seva pròpia decisió i per la gràcia que abans dels segles ens havia concedit en Jesucrist.
2 Timoteu 1:1-9 Bíblia Evangèlica Catalana (BEC)
Pau, apòstol de Crist Jesús per de-signi de Déu, segons la promesa de vida que radica en Crist Jesús, a Timoteu, fill estimat: gràcia, miseri-còrdia i pau de part de Déu Pare i de Crist Jesús, Senyor nostre. Dono gràcies a Déu, a qui tributo l’a-doració que em ve dels avantpassats, amb netedat de consciència, quan en les meves oracions et tinc present constantment nit i dia. Encara veig les teves llàgrimes de co-miat i enyoro de veure’t per a omplir-me de goig. Tinc el record d’aquella fe tan sincera que hi ha en tu, aquella fe que va arrelar primer en la teva àvia Lois, després en la teva mare Eunice i, estic segur, també en tu. Per aquesta raó et recordo que has de revifar el caliu del do de Déu, que portes dintre teu transmès per la meva impo-sició de mans. Perquè Déu no ens ha pas donat un esperit de covardia, sinó de valentia, d’amor i de seny, Així, doncs, que no et faci vergonya testificar del nostre Senyor, ni de mi, el seu presoner. Al contrari, disposa’t a compartir sofrences per causa de l’e-vangeli, amb el suport poderós de Déu; ell ens ha salvat i ens ha cridat amb vocació santa, no pels nostres mèrits, sinó perquè tal ha estat la seva pròpia decisió, i per la gràcia que ens havia concedit en Crist Jesús, ja abans que el temps existís