Lúcás 20

1Aon lá amháin dá raibh sé ag teagasc sa teampall agus ag craobhscaoileadh an tsoiscéil, tháinig na hardsagairt agus na scríobhaithe aníos chuige agus na seanóirí leo, 2go ndúirt siad leis, “Inis dúinn cad é an t‑údarás atá agat leis na nithe seo a dhéanamh, nó cé a thug an t‑údarás sin duit.” 3Ba é an freagra a thug sé orthu, “Tá ceist agam le cur oraibh freisin; insígí dom anois, 4cé acu ó neamh nó ó dhaoine é baiste Eoin?” 5Agus chuaigh siad á chíoradh le chéile, agus iad á rá, “Má deirimid féin ‘Ó neamh,’ is é a déarfas seisean, ‘Cad chuige nár chreid sibh é?’ 6Ach má deirimid ‘Ó dhaoine,’ imreoidh na daoine uile go léir bás orainn le clocha; mar tá siad cinnte dearfa go raibh Eoin ina fháidh.” 7Mar sin dʼfhreagair siad nach raibh a fhios acu cérbh as é. 8Agus dúirt Íosa leo, “Ní inseoidh mise daoibh ach oiread cad é an t‑údarás atá agam leis na nithe seo a dhéanamh.”

9Agus thosaigh sé ar insint an fháithscéil seo do na daoine, “Fear a bhí ann a chuir fíonghort faoi chrainn fíniúna, agus a chuir ar chíos é ag tionóntaí, agus a dʼimigh leis ar an gcoigrích ar feadh i bhfad. 10Nuair a bhí an t‑am istigh, chuir sé duine de na seirbhísigh chuig na tionóntaí, go dtabharfaidís cuid de thoradh an fhíonghoirt dó; ach ní dhearna na tionóntaí ach a bhualadh agus a thiomáint ar shiúl agus a lámha folamh. 11Chuir sé an dara seirbhíseach chucu ansin; ach bhuail siad é agus thug siad drochíde dó, agus thiomáin ar shiúl é agus a lámha folamh. 12Chuir sé an seirbhíseach eile chucu; agus chaith siad amach é agus é dearg ina chuid fola. 13Ba ansin a labhair an té ar leis an fíonghort, ‘Cad é a dhéanfas mé?’ ar seisean, ‘Is é a dhéanfas mé, an mac is ansa liom a chur chucu; agus bʼfhéidir go mbeidh urraim acu dósan.’ 14Ach nuair a chonaic na tionóntaí chucu é, dúirt siad le chéile, ‘Seo é an t‑oidhre; imrímis bás air, agus titfidh an oidhreacht orainne.’ 15Agus chaith siad amach as an bhfíonghort é agus mharaigh siad é. Cad é mar sin a dhéanfas an té ar leis an fíonghort leo? 16Tiocfaidh sé agus scriosfaidh sé na tionóntaí as, agus tabharfaidh sé an fíonghort do dhream éigin eile.” Nuair a chuala siad sin, dúirt siad, “Nár lige Dia sin!” 17Ach dʼfhéach sé fúthu agus tharstu agus is é a dúirt sé, “An é nach ligfeadh? Ach cad é atá scríofa:

‘An chloch chéanna dar dhiúltaigh na saoir

tá sí mar chloch chinn sa chúinne.’

18Níl duine dá dtitfidh in éadan na cloiche úd nach réabfar ó chéile; ach meilfidh sí go mion an té sin a dtitfidh sí ina mhullach.”

19Bhí na scríobhaithe agus na hardsagairt ag iarraidh greim a fháil air cheana féin, ach ab é an eagla a bhí orthu roimh na daoine; mar dʼaithin siad gur dhírigh sé an fáithscéal sin orthu. 20Mar sin bhí siad á choimeád, agus ag cur spiairí chuige, á ligean orthu bheith ina ndaoine ionraice, le greim a fháil ar rud dá ndéarfadh sé, mar dhúil is go dtabharfaidís faoi údarás agus faoi bhreithiúnas an uachtaráin é. 21Agus chuir siad an cheist seo air, “A Oide, tá a dhea-fhios againn go mbíonn tú ag labhairt agus ag teagasc mar is ceart, gan claonadh le haon duine, ag teagasc na fírinne faoi shlí Dé. 22Inis an ceadmhach dúinn ár gcíos a íoc le Caesar nó an bhfuil sé crosta orainn?” 23Ach dʼaithin sé a gcleasaíocht, agus dúirt sé leo, 24“Taispeánaigí bonn airgid dom. Cé leis an íomhá agus an inscríbhinn atá air?” Dʼfhreagair siad, “Is le Caesar iad.” 25Dúirt sé leo, “Íocaigí mar sin le Caesar na nithe is le Caesar, agus tugaigí do Dhia a bhfuil le Dia.” 26Agus níor fhéad siad breith ar a fhocal i láthair na ndaoine; ach ag déanamh iontais dá fhreagra agus tost orthu.

27Tháinig cuid de na Sadúcéigh, an dream a deir nach bhfuil aon aiséirí ann, 28agus chuir siad ceist air, agus dúirt siad, “A Oide, tá scríofa ag Maois dúinn, faoi chás duine a bhfuil a dheartháir i ndiaidh bás a fháil, agus bean aige agus é gan chlann, á rá go gcaithfidh an duine sin an bhean a ghlacadh agus clann a sholáthar dá dheartháir.

29“Anois bhí mórsheisear deartháir ann; agus ghlac duine acu bean, go bhfuair bás gan chlann; 30agus ghlac an dara 31agus an tríú duine í, ar an nós céanna go dtí go bhfuair an mórsheisear uile bás gan aon chlann a fhágáil ina ndiaidh. 32Fuair an bhean bás freisin ina dhiaidh sin. 33Cé acu a mbeidh sí ina bean aige san aiséirí mar sin? Mar bhí sí ina bean ag an mórsheisear.”

34Agus arsa Íosa leo, “Bíonn clann an tsaoil seo á bpósadh agus cleamhnais á ndéanamh dóibh, 35ach an dream a mheastar gur fiú iad teacht chun an tsaoil úd agus chun an aiséirí ó mhairbh ní bhítear á bpósadh ná ag déanamh cleamhnas dóibh siúd, 36mar ní fhéadann siad bás a fháil a thuilleadh, mar tá siad ar aon chéim leis na haingil agus is de chlann Dé iad, ós iad clann an aiséirithe iad. 37Ach tá sé cruthaithe ag Maois é féin go dtógtar daoine ó mhairbh, sa sliocht i dtaobh an toim, ina ngaireann sé den Tiarna Dia Abrachaim agus Dia Íosóig agus Dia Iácóib. 38Is é a thiocfas as sin nach é Dia na marbh é, ach Dia na mbeo; mar is beo dó cách.” 39Agus dʼfhreagair cuid de na scríobhaithe, “A Oide, is maith a labhair tú.” 40Mar níor lig eagla dóibh aon cheist a chur air.

41Ach ar seisean leo, “Conas a deirtear gur mac le Dáibhí é an Críost? 42Nach é a deir Dáibhí féin i leabhar na Salm,

‘Is é a dúirt an Tiarna le mo Thiarna,

Suigh ar mo láimh dheas,

43go gcuire mé do naimhde mar stól faoi do chosa.’

44Má thugann Dáibhí Tiarna air, conas a bheadh sé ina mhac aige?”

45Agus dúirt sé lena dheisceabail in éisteacht na ndaoine go léir, 46“Bígí ar bhur bhfaichill roimh na scríobhaithe, an dream a dtaitníonn sé leo bheith ag siúl thart in éadaí fada, agus daoine ag beannú dóibh i sráid an mhargaidh, agus na suíocháin is fearr sa tsionagóg agus an áit is onóraí ar fhéasta, 47an dream a shlogas tithe na mbaintreach i gcraos bréagach na síorphaidreoireachta. Níl daorbhreith is troime ná an bhreith a thabharfar orthu siúd.”

Currently Selected:

Lúcás 20: OC1970

Highlight

Copy