2Kôrintianina 7
7
1Noho isika manana ireo teny fampanantenana ireo àry, ry malala, dia aoka isika hanadio tena ho afaka amin’ny lotom-panahy amam-batana rehetra, ary hanatanteraka ny fanamasinan-tena amin’ny fahatahorana an’Andriamanitra.
2Ataovy omby anay ny fonareo. Fa izahay tsy nanisy ratsy olona, na nanimba olona, na nanambaka olona, na iza na iza. 3Tsy ny hanameloka anareo no ilazako izany, fa vao eo aho no nilaza fa ao am-ponay ianareo, ka miara-maty sy miara-belona isika. 4Ianareo no itokiako indrindra, ianareo no reharehako lehibe; ka feno fanalana alahelo aho, ary vonton-kafaliana tokoa, na dia ao anatin’ny fahorianay rehetra aza.
I Paoly any Masedônia, arahin’i Tito
5Fa hatramin’ny nahatongavanay tany Masedônia, dia tsy nisy hiainan’ny nofonay, fa nozoin’izao fahoriana rehetra izao izahay: dia ady teo ivelany, sy tahotra tato anatiny. 6Nefa kosa, Andriamanitra ilay mpanafaka alahelo ny ory dia nanafaka alahelo anay tamin’ny nahatongavan’i Tito, 7ary tsy tamin’ny nahatongavany ihany, fa tamin’ny fanalana alahelo azony taminareo koa, satria notantarainy taminay ny fanirianareo, ny fitomanianareo, ary ny fitiavanareo ahy, ka hafaliana moa izany no ahy tamin’izany!
8Koa na dia nampalahelo anareo tamin’ny taratasiko#7,8 Tamin’ny taratasiko, ilay voalohany nampitondrainy azy. aza aho, dia tsy manenina amin’izany intsony, na dia efa nanenina ihany aza; fantatro fa nampalahelo anareo vetivety ihany tokoa izany taratasy izany, 9nefa faly aho ankehitriny, tsy noho ianareo nalahelo, fa noho ny alahelonareo nampibebaka anareo; satria alahelo araka an’Andriamanitra ny anareo, ka tsy faty antoka ho anareo avy aminay izany na dia kely aza: 10fa ny alahelo araka an’Andriamanitra dia miasa hahatonga fibebahana mahavonjy, ka tsy anenenana; fa ny alahelon’izao tontolo izao no miasa hahatonga fahafatesana. 11Ary akory izato vokatr’izany alahelonareo araka an’Andriamanitra izany! Fa he izato fahazotoana tongany aminareo! endrey izany fanamarinana ny tenanareo! Eny, fahatezerana re izany! tahotra re izany! faniriana re izany! zotom-po re izany! famaizana re izany#7,11 Famaizana re izany! dia tamin’izy ireo nisaraka tamin’ilay nanao heloka be vava (1Kôr 5).! Fatratra mihitsy ny nampisehoanareo fa nadio ianareo ny amin’izany raharaha izany! 12Koa raha nanoratra taminareo aho, dia tsy noho ilay nanisy ratsy, na noho ilay nasian-dratsy#7,12 Ilay nanisy, sns., dia ilay meloka. Ilay nasiana, sns., ray niteraka azy., fa ny mba hihariharian’ny fahazotoanareo hahafa-po anay eo anatrehan’Andriamanitra. 13Dia izany àry no nanafaka alahelo anay. Sady vao mainka niampy indray izany fanalana alahelo izany, noho ny hafalianay nandre ny hafalian’i Tito, fa namelombelona ny fanahiny ianareo rehetra. 14Ary na mba nirehareha ny aminareo eo anatrehan’i Tito koa aza aho, dia tsy nahamenatra ahy izany, satria noho izahay samy nilaza ny marina taminareo mandrakariva, dia marina ny reharehako ny aminareo tamin’i Tito. 15Ary raha mahatsiahy ny nanekenareo azy izy, sy ny nandraisanareo azy tamin-tahotra aman-kovitra lehibe, dia vao mainka tsaroany miraikitra mafy aminareo ny fony. 16Faly aho, fa mahazo matoky anareo amin’ny zavatra rehetra.
Currently Selected:
2Kôrintianina 7: MBC
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Baiboly Katolika © La Société Biblique Malgache, 2003.